Trąd
(hebr. tsara’ath, „uderzenie”, „uderzenie”, ponieważ choroba była uważana za bezpośrednie zrządzenie Opatrzności). Nazwa ta pochodzi od greckiego lepra, którym greccy lekarze określali chorobę od jej łuskowatości. Opis tej choroby, jak również przepisy z nią związane, mamy w Księdze Kapłańskiej 13; 14; Liczb 12:10-15 itd. Wymieniono sześć różnych okoliczności, w których może się ona rozwinąć: (1) bez żadnej widocznej przyczyny (Księga Kapłańska 13:2-8); (2) jej ponowne pojawienie się (9-17); (3) w wyniku zapalenia (18-28); (4) na głowie lub brodzie (29-37); (5) w białych wypolerowanych plamach (38,39); (6) z tyłu lub z przodu głowy (40-44).
Trędowaci musieli mieszkać poza obozem lub miastem ( Liczb 5:1-4 ; 12:10-15 , itd.). Choroba ta była uważana za straszliwą karę od Pana ( 2 Krl 5:7 ; 2 Krl 26:20 ). (Zob. MIRIAM; GEHAZI; UZZIAH .)
Choroba ta „zaczyna się od plamek na powiekach i na dłoniach, stopniowo rozprzestrzeniając się po całym ciele, wybielając włosy na biało, gdziekolwiek się pojawią, pokrywając dotknięte części białymi łuskami i powodując straszne wrzody i obrzęki. Od skóry choroba zżera do wewnątrz kości, gnijąc całe ciało kawałek po kawałku.” „W czasach Chrystusa żaden trędowaty nie mógł żyć w otoczonym murem mieście, choć mógł w otwartej wiosce. Ale gdziekolwiek był, był on zobowiązany do wynajęcia jego zewnętrzną szatę jako znak głębokiego smutku, aby przejść z gołą głową, i przykryć brodę z jego płaszcz, jakby w lamentacji na jego własnej wirtualnej śmierci. Musiał też ostrzegać przechodniów, by trzymali się od niego z daleka, wołając: „Nieczysty! Nieczysty!” Nie mógł też z nikim rozmawiać, przyjmować ani odwzajemniać pozdrowienia, gdyż na Wschodzie wiąże się to z uściskiem.”
O tym, że choroba nie była zaraźliwa, świadczą przepisy jej dotyczące ( Kpł 13:12 Kpł 13:13 Kpł 13:36 ; 2 Krl 5:1 ). Trąd był „zewnętrznym i widzialnym znakiem wewnętrznego duchowego zepsucia; symbolem tego, co psuje, degraduje i kala wewnętrzną naturę człowieka i czyni go niezdolnym do wejścia przed oblicze czystego i świętego Boga” (Maclear’s Handbook O.T.). Nasz Pan uzdrawiał trędowatych (Mat. 8:2, Mat. 8:3, Mk 1:40-42). Ta Boska moc tak zamanifestowana ilustruje Jego łaskawe postępowanie z ludźmi w leczeniu trądu duszy, śmiertelnej skazy grzechu.
M.G. Easton M.A., D.D., Illustrated Bible Dictionary, Third Edition,
published by Thomas Nelson, 1897. Public Domain, copy freely.
indicates this entry was also found in Torrey’s Topical Textbook
Bibliography InformationEaston, Matthew George. „Entry for Leprosy”. „Easton’s Bible Dictionary”. .