Er zijn veel remedies om het slaaptekort van een doorsnee middelbare scholier te verhelpen.
De meesten gaan voor koffie, gloeiend heet of ijskoud geserveerd. Sommigen kiezen voor energiedrankjes met suiker om hun oogleden niet te laten hangen. Anderen zullen ervoor kiezen om het gewoon uit te zitten, worstelend om wakker te blijven voor de lange en zware zeven uur van een schooldag.
Ik heb zelf ontdekt dat de beste remedie tegen slaperigheid soms gewoon een goede leraar is.
De woorden van een echt goede leraar werken sneller dan cafeïne. Hun stem baant zich een weg door de kakofonie in mijn brein; interessante lessen houden mijn hoofd omhoog terwijl ik me door mijn post-lunch roes heen vecht.
Van het opvrolijken van kleine momenten tot het vormgeven van hele levens, het werk dat leraren doen is van onschatbare waarde. De waarde en de kracht van leraren is onmiskenbaar, maar dit gevoel wordt niet altijd weerspiegeld in de salarissen van leraren.
De eindeloze zorg die leraren aan hun beroep besteden, leidt tot de vraag of leraren al dan niet onderbetaald worden.
In Michigan is het gemiddelde salaris van een leraar ongeveer 62.000 dollar.
Dit gemiddelde is niet representatief voor leraren in Michigan als geheel, want veel schooldistricten betalen hun leraren gemiddeld zo’n $40.000, maar sommige betalen tot wel $80.000. Het gemiddelde salaris varieert zo sterk op basis van locatie, ervaring, en certificering dat het onmogelijk is om een mening te vormen op basis van die statistiek alleen.
Op een specifieker niveau: een onervaren leraar met een bachelordiploma in Michigan heeft een gemiddeld startsalaris van ongeveer $36.000, en dit is waar een van de grote problemen in lerarensalarissen duidelijk wordt.
Na jaren te hebben gestudeerd en duizenden dollars studieschuld te hebben opgebouwd, ontvangt de gemiddelde leraar een beginsalaris van slechts $36.000.
Niemand geeft les voor het geld, maar het helpt zeker niet dat je veel meer kunt verdienen door een andere opleiding te volgen of helemaal niet te gaan studeren. Het is moeilijk om slimme jonge leraren aan te trekken als het beginsalaris zo mager is.
En als je eenmaal een baan als nieuwe leraar hebt, wat gebeurt er dan? Het is zeker ontmoedigend om studentenleningen af te betalen en een nieuw leven te beginnen met een salaris dat, in sommige gevallen, minder waard is dan een jaar collegegeld.
Natuurlijk is er meer om rekening mee te houden dan alleen het startsalaris. Over het geheel genomen krijgen leraren goede secundaire arbeidsvoorwaarden, van pensioenen en ziektekostenverzekeringen tot een zomervakantie van drie maanden per jaar.
Voor sommigen is dit reden om te zeggen dat leraren helemaal niet onderbetaald worden. Het is reden om te zeggen dat leraren misschien niet het beste salaris hebben, maar dat hun voordelen dat zeker goedmaken. De voordelen zouden toch genoeg moeten zijn om mensen over te halen les te blijven geven?
De statistieken zijn het daar niet mee eens.
In de afgelopen tien jaar is het gemiddelde salaris met 12% gedaald. Volgens het Michigan Department of Education piekte het gemiddelde lerarensalaris in 2009 rond de 63.000 dollar.
Teachers blijven vaak niet eens lang genoeg om dit gemiddelde salaris te verdienen. Volgens Paula Herbart, voorzitter van de Michigan Education Association, stopt een op de vijf leraren al na vijf jaar met lesgeven; het schamele salaris en de lange weg naar het “gemiddelde” ontmoedigen hen al snel.
Weliswaar kunnen leraren na tientallen jaren een comfortabeler salaris verdienen, maar degenen die in armere schooldistricten werken of nog niet zo lang lesgeven, houden het niet lang genoeg vol om dat te bereiken.
De algehele toestand van de lerarensalarissen is niet in het voordeel van leraren of leerlingen, en toch gaat de kwestie van de lerarensalarissen veel dieper dan alleen de cijfers. Een lange geschiedenis van sociale, politieke en economische kwesties heeft leraren gebracht waar ze nu zijn.
En het zou onmogelijk zijn om het onderwerp lerarensalarissen te bespreken zonder te vermelden wat leraren eigenlijk doen.
Het lesgeven houdt niet op als de werkstukken zijn beoordeeld, de lessen gepland en de lessen gegeven. Terwijl de leerlingen genieten van een uur uitstel en halve dagen, wonen de leraren eindeloze vergaderingen bij. Ze spenderen hun eigen geld aan benodigdheden voor de klas; ze betalen voor alles van een grote bibliotheek met boeken tot basisbenodigdheden zoals tissues. Ze steken er emotionele energie in om de hele dag bij kinderen te zijn en ze te helpen.
Of leraren nu betaald krijgen of niet, de waarde van lesgeven blijft onbetaalbaar.