Ik heb de neiging te snuiven als ik posts zie als “10 verrijkingsideeën voor kippen.” Blijkbaar vinden anderen het onderwerp minder snort-waardig; Google laat 907.000 resultaten zien voor de zoekopdracht “verveelde kippen.”
Daar ben ik dan, aan het koken voor kippen.
Nee, ik sta niet in een vintage schort aan het fornuis een Groente en Geitenkaas Terrine te maken om mijn verwende pluimvee aan te bieden. Maar ik controleer wel een grote pot met eten die ik voor onze vogels aan het koken ben.
Verspilling van voedingsstoffen zit me dwars. Er wordt bij ons thuis heel weinig eten weggegooid. Veel restjes gaan naar de dieren. Net als tuinafval zoals gebarsten tomaten, grote komkommers en aardbeien met insectenbeten. Maar sommige etenswaren zijn niet kipvriendelijk, tenzij ze gekookt zijn.
Het meeste wat ik voor de vogels kook zijn aardappelschillen. Kippen kunnen die niet rauw eten. (En ze moeten geen aardappels eten, rauw of gekookt, die een zweem van groen hebben. De kleur wijst op de aanwezigheid van een toxine genaamd solanine.) Maar gekookte aardappelen vinden ze heerlijk. Na het koken van aardappelen voor mijn gezin, gebruik ik hetzelfde zetmeelrijke hete water om de schillen voor hen te koken.
Ik bewaar ook uienpunten, koolraapschillen, en wortelschillen om te koken. Onze kippen mijden deze groenten grotendeels rauw, maar slokken ze op als ze eenmaal gekookt zijn.
Ik kook ook andere dingen voor kippen.
Net als ieder ander dier, verliezen kippen hun interesse in een bepaald voedsel als ze er te veel van krijgen. Tijdens onze jaarlijkse appelmoes-marathon eten de kippen gretig de schillen van de eerste bus appels die we verwerken. Zodra we bij de tweede bos zijn, laten ze de schillen volledig links liggen. Dus bewaar ik de rest van de schillen en kook ze de volgende dag. Die malse gekookte schillen hernieuwen op de een of andere manier hun smaakenthousiasme.
Toen ik de voorraadkast opruimde, vond ik pakken pasta die ik jaren geleden op een Aziatische markt had gekocht. Ik ben de enige in dit gezin die houdt van heldere mungboon noedels of groenige yam noedels in een roerbakschotel, maar ik probeer tegenwoordig geraffineerde koolhydraten te beperken, dus ik heb de achterstand weggewerkt door deze noedels af en toe te koken voor de kippen.
Ik heb ook peulvruchten opgegraven die ik jaren geleden heb gekweekt en gedroogd. Waarschijnlijk niet levensvatbaar als zaad, maar geweldig om te koken tot zacht en eetbaar voedsel voor onze hoendervrienden.
Dus, ja, ik kook voor de kippen. Het voelt productief, zelfs bevredigend, om niet opgegeten voedingsstoffen om te zetten in iets eetbaars. Bovendien vind ik een warme pot op het fornuis een welkome warmte toevoegen aan het huis op deze kille avonden. Maar….
