Zlokalizowany na dolnym Manhattanie, pomnik ten upamiętnia około 20 000 wolnych i zniewolonych Afrykanów, którzy zostali pochowani na 6,6-akrowej działce od 1690 do 1794 roku. Pochówek Murzynów” został ponownie odkryty w 1991 roku w związku z budową Federalnego Budynku Biurowego. Po ponownym odkryciu przeprowadzono wykopaliska archeologiczne. W 2003 roku na terenie cmentarza ponownie pochowano szkieletowe szczątki 419 zniewolonych i wolnych Afrykanów. Afrykańska ludność Nowego Jorku była pozbawiona możliwości pochówku w kościele Trinity Church. Miasto zezwoliło nowojorskiej ludności afrykańskiej na chowanie zmarłych poza terenem miasta, na obszarze ziemi uważanym za odludny i niezagospodarowany. Miejsce to, nazwane później African Burial Ground, stało się najbardziej znaczącą instytucją zarządzaną przez Afrykanów w Nowym Jorku. Honorowało ono afrykańskie tradycje pochówku pośród surowych regulacji prawnych aż do jego zamknięcia w 1794 roku. Gdy w XIX wieku Dolny Manhattan zaczął być pod presją rozwoju, miejsce pochówku zostało zakryte i zapomniane, aż do jego ponownego odkrycia. Pomnik zaprojektowany przez Rodney Léon, AARRIS Architects i Elizabeth Kennedy Landscape Architects został otwarty w 2007 roku. Zorientowany na północ i wschód, pomnik jest umieszczony centralnie z trzema głównymi elementami – Komnatą Przodków, Kręgiem Diaspory i zatopioną Trybuną Libacji. Na północy, rodzime drzewa shadblow, ważne jako wczesne źródło pożywienia, kadrują widok na pomnik z Budynku Sądu Federalnego Teda Weissa. Przypominając o pochówkach, przed drzewami shadblow utworzono siedem symbolicznych kopców ziemnych, w których złożono 419 szczątków szkieletowych. Jako tło wprowadzono drzewa miododajne, a krajobraz został subtelnie ukształtowany, aby zmaksymalizować możliwości interpretacji miejsca. W 1993 r. miejsce to zostało uznane za National Historic Landmark i wpisane na listę National Register of Historic Places. W 2006 r. miejsce pamięci zostało uznane za pomnik narodowy.