Tło: Recesja mięśnia brzuchatego łydki jest techniką chirurgiczną powszechnie wykonywaną u osób, które cierpią z powodu objawów związanych z ograniczeniem zgięcia grzbietowego stawu skokowego, które wynika z napiętej muskulatury powierzchownego przedziału tylnego, powodującej przykurcz Equinus. W ciągu ostatniego stulecia opisano wiele wariantów uwolnienia jednostek mięśniowo-ścięgnistych na całej długości łydki, jednak wszystkie techniki zakładają przynajmniej częściowe lub całkowite uwolnienie mięśnia brzuchatego łydki, który pełni rolę głównego zginacza stawu skokowego. Istnieją silne dowody na poparcie stosowania tej procedury u pacjentów pediatrycznych cierpiących na porażenie mózgowe i coraz bardziej entuzjastyczne poparcie – ale mniej dowodów naukowych – dla jej zastosowania w leczeniu patologii stóp i stawów skokowych u dorosłych, postrzeganych jako związane z napięciem mięśnia brzuchatego łydki. Celem tego badania była ocena obecnie dostępnych dowodów na stosowanie recesji mięśnia brzuchatego łydki w trzech dorosłych populacjach, w których jest ona obecnie powszechnie stosowana: tendinopatia Achillesa, zespół przeciążeniowy śródstopia i owrzodzenia stopy cukrzycowej.
Metody: Systematyczny przegląd literatury został przeprowadzony 21 grudnia 2013 roku przy użyciu baz danych PubMed, Scopus i Cochrane wraz z hasłem wyszukiwania „(gastrocnemius OR gastrocsoleus) AND (recession OR release OR lengthening).” To wyszukiwanie wygenerowało 1141 wyników; 12 artykułów znalezionych w referencjach tych prac zostało również sprawdzonych w celu włączenia do badania. W sumie, 18 artykułów spełniło nasze kryteria włączenia. Artykuły te zostały przejrzane i przypisano im klasyfikację (I-V) poziomu dowodów, zgodnie z kryteriami zalecanymi przez Journal of Bone & Joint Surgery. W oparciu o te klasyfikacje przypisano stopień rekomendacji dla każdego z interesujących nas wskazań.
Wyniki: Literatura oparta na dowodach („fair”) klasy B przemawia za stosowaniem recesji mięśnia brzuchatego łydki w leczeniu izolowanego bólu stopy spowodowanego zespołem przeciążenia śródstopia/przodostopia u dorosłych. Istnieją pewne dane przemawiające za wykorzystaniem recesji mięśnia brzuchatego łydki w leczeniu owrzodzeń śródstopia lub przodostopia oraz nieingerencyjnej tendinopatii Achillesa u dorosłych, ale do chwili obecnej dowody te pozostają w stopniu Cf. Obecnie dostępne są niewystarczające dowody (stopień I), aby sformułować jakiekolwiek zalecenia za lub przeciw tej procedurze w leczeniu insercyjnej tendinopatii Achillesa.
Wnioski: W literaturze naukowej nadal rośnie liczba dowodów na poparcie stosowania izolowanej recesji mięśnia brzuchatego jako skutecznej strategii leczenia różnych patologii kończyn dolnych, chociaż pozostaje jasne, że wyższy poziom dowodów i bardziej starannie kontrolowane badania będą konieczne, aby bardziej przekonująco określić prawdziwą skuteczność i idealne zastosowania recesji mięśnia brzuchatego w populacji dorosłych.
Poziom dowodów: IV poziom przeglądu systematycznego.