Hemorrhagic cystitis
Hemorrhagic cystitis associated with BKPyV infection is most commonly reported in children undergoing allogeneic HCT. Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego może rozwinąć się wcześnie po przeszczepie (< 1 tydzień), typowo związane z chemioterapią kondycjonującą, a w szczególności z cyklofosfamidem. Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego o późnym początku (>1 tydzień) jest częściej wtórne do zakażeń. Chociaż uważa się, że BKPyV przyczynia się do większości przypadków późnego krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego po HCT, należy zauważyć, że dokładny mechanizm krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego związanego z BKPyV pozostaje nieznany. Nie jest również jasne, dlaczego krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego jest w znacznym stopniu ograniczone do populacji pacjentów po allogenicznym HCT, podczas gdy u biorców przeszczepu nerki, którzy mają podobnie wysoki ładunek BKPyV w moczu, rzadko występuje krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego. Wiele osób wysunęło hipotezę, że zapalenie pęcherza moczowego powstaje w wyniku połączenia resztkowego uszkodzenia urotelialnego pęcherza moczowego w następstwie chemioterapii kondycjonującej, replikacji BKPyV w wyniku zakażenia pierwotnego lub reaktywacji w obliczu immunosupresji oraz zapalenia w następstwie przeszczepienia po transplantacji.18 Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego związane z BKPyV występuje znacznie rzadziej u dzieci z chorobą nowotworową, które nie otrzymały HCT, i jest opisywane głównie jako przypadki. W jednej z większych serii Cheerva i współpracownicy opisali 14 pacjentów onkologii dziecięcej bez przeszczepu, leczonych cyklofosfamidem lub ifosfamidem w dużych dawkach, u których zapalenie pęcherza moczowego rozwinęło się u 4 (29%) pomimo hiperhydratacji i profilaktyki mesną.41 Trzech z czterech pacjentów z zapaleniem pęcherza moczowego miało dodatnie wyniki testów na obecność wirusa BKPyV, a krwiomocz utrzymywał się przez 10 do 16 tygodni.
Częstość występowania krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego po HCT wynosi około 25% i wiąże się z chorobowością wynikającą z wydłużenia czasu pobytu w szpitalu i poważnym dyskomfortem związanym z oddawaniem moczu. Wczesne krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego jest zwykle związane z chemioterapią kondycjonującą, natomiast zapalenie pęcherza moczowego o późniejszym początku (>1 tydzień po przeszczepie) może być związane z innymi przyczynami, w tym z zakażeniem wirusowym i bakteryjnym.18 W najcięższej postaci krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego może prowadzić do zagrażających życiu powikłań krwotocznych wymagających agresywnej interwencji chirurgicznej. Zgłaszane czynniki ryzyka wystąpienia późnego krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego po HCT obejmują wysoki poziom wiremii BKPyV (>7 log10), kondycjonowanie mieloablacyjne, niespokrewnionych niedopasowanych dawców, przeszczep krwi pępowinowej, komórki macierzyste krwi obwodowej, cyklofosfamid, busulfan, globulina antytymocytarna, napromienianie całego ciała, zakażenie CMV, ludzkim herpeswirusem 6 (HHV-6) i starszy wiek (>7 lat).18,32,34
Analiza prospektywna przeprowadzona przez Cesaro i współpracowników dostarczyła najsilniejszych dowodów na związek między replikacją BKPyV a krwotocznym zapaleniem pęcherza moczowego u dzieci po HCT.33. Oprócz zbierania próbek osocza i moczu w ciągu pierwszych 100 dni po przeszczepie, rutynowe badania moczu w celu przesiewowego wykrycia krwiomoczu były wykonywane codziennie, gdy pacjenci byli hospitalizowani i co tydzień po wypisie do 100 dnia. Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego było definiowane jako krwinkomocz brutto plus kliniczne objawy zapalenia pęcherza moczowego. Spośród 107 pacjentów, którzy zostali włączeni do badania, zapalenie pęcherza moczowego rozwinęło się u 20 (18,7%) w medianie 25 dni po HCT (zakres od 7 do 98 dni). Czas trwania krwinkomoczu brutto wynosił medianę 13 dni (zakres od 2 do 71 dni). Około połowa przypadków zapalenia pęcherza moczowego wystąpiła przed wszczepieniem płytek krwi lub neutrofili. Autorzy badali, w jaki sposób wiremia i DNAemia prognozują wystąpienie zapalenia pęcherza moczowego w ciągu pierwszych 30 dni po przeszczepie. Viruria większa niż 7 log10 miała pozytywną wartość predykcyjną 14% i negatywną wartość predykcyjną 98% dla późniejszego zapalenia pęcherza moczowego. DNAemia większa niż 1000 kopii/mL miała nieco lepsze wyniki, z pozytywną wartością predykcyjną 39% i negatywną wartością predykcyjną 100% dla późniejszego zapalenia pęcherza moczowego. W modelu wieloczynnikowym, DNAemia BKPyV większa niż 1000 kopii/mL przewidywała krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego z dostosowanym współczynnikiem zagrożenia (HR) wynoszącym 6,1 (2,2 do 17,1, P < .001). Po medianie 2,5 roku obserwacji, krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego było związane z wyższym ryzykiem śmiertelności ogólnej (HR 2,6, 1,2 do 5,8, P < .02).
Inne badania u dzieci poparły, że DNAemia BKPyV może przewidywać późniejsze krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego po HCT. Laskin i współpracownicy przeanalizowali próbki z wcześniej zarejestrowanej prospektywnej kohorty 88 biorców allogenicznych przeszczepów HCT w Cincinnati w latach 2010-2011.32 Zapalenie pęcherza moczowego zidentyfikowano na podstawie przeglądu kart, a badani mieli również rutynowe analizy moczu co tydzień podczas hospitalizacji. Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego zdefiniowano jako krwinkomocz brutto. Wyniki DNAemii BKPyV uzyskane na żądanie kliniczne połączono z analizą przechowywanych próbek uzyskanych w dniach od 0 do 14, od 15 do 85 i w dniu 100 po przeszczepie. Spośród 88 uczestników, krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego rozwinęło się u 17 (19%) w medianie 25 dnia (zakres międzykwartylowy 18 do 42 dni) po transplantacji. Nie było różnicy w maksymalnym stopniu ostrej GVHD, rekrutacji płytek krwi, rekrutacji neutrofilów lub bezwzględnej liczby limfocytów między osobami z i bez krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego. Analiza zmienna w czasie wykazała, że szczytowa DNAemia (1 do 9999 kopii / ml) miała HR 5,3 (2 do 14,6, P < .01), a ponad 100 000 kopii / ml miało HR 34,3 (4,6 do 256,1, P < .01) dla późniejszego zapalenia pęcherza moczowego. DNAemia HHV-6 i starszy wiek były również niezależnie związane z krwotocznym zapaleniem pęcherza moczowego.