W stanie Waszyngton produkuje się około 58% jabłek uprawianych w Stanach Zjednoczonych i 68% jabłek przeznaczonych do świeżej konsumpcji (US Ag. Stat., Powierzchnia upraw jabłek w Waszyngtonie szacowana jest na około 168 500 akrów, około 3 000 akrów sadów jabłoniowych jest nieurodzajnych.
W latach 2007-2011 produkcja wynosiła średnio około 130 000 000 „buszli”, przy czym średnio 100 000 000 zapakowanych skrzynek sprzedawano jako świeże, a 30 000 000 buszli (skrzynek) przetwarzano rocznie. (Buszel = ok. 44 funty-20 kg.)
Wartość jabłek waszyngtońskich sprzedawanych jako produkt świeży lub przetworzony szacuje się na ok. 2,5 mld USD rocznie.
Około 30 proc. zbiorów jest eksportowanych rocznie, a główne rynki zbytu znajdują się w azjatyckim regionie Pacyfiku, Kanadzie, Meksyku i Ameryce Południowej.
Koszt gotówkowy produkcji jednego akra jabłek wynosi od 5200 do 7400 USD, w zależności od wielu typowych zmiennych sadowniczych. Inne koszty ekonomiczne dodają do tego tysiące. Największe wydatki to robocizna przy zbiorze, przycinaniu i ręcznym przerzedzaniu owoców. Pakowanie i marketing kosztuje dodatkowo 5 600 do 7 500 dolarów na przeciętny akr produkcji, z czego około połowa to koszty pracy.
Produkowane odmiany:
Red Delicious kiedyś dominował w produkcji, stanowiąc aż 70% jabłek sprzedawanych w połowie lat 90-tych. Golden Delicious był na drugim miejscu, z udziałem około 20%.
Mieszanka odmianowa zmieniła się diametralnie pomiędzy 1990 a 2010 rokiem. Podczas gdy Red Delicious nadal ma największy udział w produkcji, jego udział w produkcji spadł do 30%, następnie Gala (obecnie przekształcana w odmiany o większym stopniu czerwoności) około 20%, Fuji (również przekształcana w odmiany o większym stopniu wybarwienia) 13%, Grannie Smith, na poziomie 11%, Golden Delicious constitutes 8% and is declining, and the remainder including Braeburn (declining, rapidly), Cripps Pink (increasing slowly), Jonagold, Cameo (declining) and about 4 percent of the crop described as „other,” which includes an increasing production of the more popular „club” varieties..
 Red Delicious |
 Golden Delicious |
 Granny Smith |
 Fuji |
 Gala |
 „Club” cultviar |
Cultural Practices
Orchard systems:
Older apple orchards were most often the Red or Golden Delicious variety planted about 110 trees to the acre (275/ha). Każde drzewo miało około 18 stóp szerokości i 14 stóp wysokości, co sprawiało, że przycinanie, opryskiwanie, ręczne przerzedzanie owoców i zbieranie było trudne i pracochłonne. Drzewa te są usuwane, gdy przestają być opłacalne. Tempo usuwania drzew i ponownego sadzenia sadów znacznie wzrosło w latach 90-tych, a szczególnie w 1998 i 1999 roku. W nowszych sadach częściej spotyka się odmiany takie jak Fuji, Gala, Granny Smith, Braeburn, Cameo, „odmiany klubowe” lub wszelkie odmiany jabłek, które obiecują producentowi rozsądne zyski ekonomiczne. Większość z tych nowych odmian jest bardziej wrażliwa na choroby takie jak mączniak rzekomy i zaraza ogniowa niż odmiany, które zastąpiły. Te nowe sady są zawsze sadzone bardziej intensywnie, najczęściej na karłowych podkładkach M9, wspieranych przez kratę w kształcie litery „V” lub kratę pionową, i obsadzane 1200-1800 drzewami na akr. Produkcja rozpoczyna się czasem już w drugim sezonie po posadzeniu, a pełną produkcję można osiągnąć w czwartym lub piątym roku wzrostu. Etykiety pestycydów „Non-bearing” odnoszą się obecnie tylko do pierwszego lub dwóch sezonów po posadzeniu. Drzewa w tym intensywnym sadzie mają zwykle około 2-3 stóp szerokości i 10 stóp wysokości, co ułatwia pracę i poprawia pokrycie opryskiem. Ponieważ dawki produktów do opryskiwania są zwykle ustalane w odniesieniu do bardzo dużych drzew, sadownicy i doradcy często zadają sobie pytanie, w jaki sposób należy dostosować konkretne dawki produktów do lżejszego ulistnienia i lepszego pokrycia typowego dla bloków z kratownicami.
Przerzedzanie owoców:
Owoce muszą być przerzedzane każdej wiosny, aby zapewnić roczną produkcję i umożliwić uzyskanie owoców o akceptowalnej jakości. Chemiczne środki przerzedzające stosuje się w okresie kwitnienia i tuż po nim, aby zapobiec zawiązywaniu się owoców lub usunąć owoce, które zawiązują się w grona. Pozostałą część przerzedzania wykonuje się ręcznie w czerwcu i na początku lipca, przy czym ekipy poświęcają około 25-60 godzin pracy na akr, usuwając owoce złej jakości, uszkodzone przez owady lub choroby lub zbyt blisko siebie rozłożone.
Irygacja:
Aplikacje w Washington uprawiane są w umiarkowanym, morskim klimacie pustynnym, gdzie niewielkie opady występują w miesiącach zimowych. Sucha, słoneczna pogoda w sezonie wegetacyjnym daje plantatorom przewagę w postaci niskiej presji chorób, ale wymaga regularnego nawadniania w sezonie wegetacyjnym. Przeciętny sad wymaga około 3,5 stóp akrowych wody w sezonie, z których większość musi być stosowana w połowie lata, kiedy topnienie górskich śniegów utrzymuje obfite przepływy strumieniowe. Suma wszystkich nawodnień upraw w północno-zachodnich stanach Pacyfiku stanowi mniej niż pięć procent dostępnych zasobów wody w zlewni rzeki Kolumbia. Tylko najmniejsze strumienie są znacznie zmniejszone w objętości przepływu (w późnym lecie) przez wycofanie wody z nawadniania. Nawadnianie czasami komplikuje walkę ze szkodnikami poprzez wywoływanie infekcji chorobowych w określonych blokach lub usuwanie środków ochrony roślin zbyt wcześnie po ich zastosowaniu. Nadmierne nawadnianie stwarza możliwość wypłukiwania azotanów lub innych łatwo wypłukiwanych produktów stosowanych w sadzie. (Więcej informacji o nawadnianiu)
Odżywianie drzew:
Najczęściej stosowanym nawozem w jabłoniach waszyngtońskich jest azot. Nadmierne stosowanie azotu powoduje poważne pogorszenie jakości owoców, dlatego jest rzadkością. Większość sadowników stosuje od 0 do 60 funtów rzeczywistego N na sezon, przy czym dawka zależy od wyglądu drzew, owoców i analizy liści. Pustynne gleby w tym regionie mają również bardzo mało dostępnego cynku i boru. Większość innych głównych mineralnych składników odżywczych jest powszechna w glebie, a specyficzne niedobory potasu, miedzi i fosforu mogą być leczone, jeśli zostaną uznane za konieczne przez testy gleby i liści.
Remont sadu:
Sady są wymieniane mniej więcej co 18-25 lat, ponieważ odmiany lub odmiany stają się mniej popularne, lub drzewa są nadmiernie uszkodzone przez ciężkie zimy. Odnowienie jednego akra sadu kosztuje około 12-19 tys. dolarów. Zmiana sadów na nowe odmiany może prowadzić do niskich zysków ekonomicznych ze względu na specyficzną chorobę replantacji, chyba że gleba zostanie dokładnie odkażona przed przesadzeniem. Problem ten jest szczególnie poważny w starszych regionach produkcji, gdzie dominują „gospodarstwa rodzinne”.
Produkcja ekologiczna
Niska presja chorobowa ze strony parcha jabłoni oraz brak niektórych kluczowych szkodników, takich jak plujka śliwowa i larwa jabłoni, pozwalają producentom z Waszyngtonu na stosunkowo udaną produkcję jabłek metodami ekologicznymi. Kluczowy szkodnik, Codling Moth, zmusił wielu potencjalnych sadowników do rezygnacji z produkcji ekologicznej, aż do momentu, gdy zamieszanie związane z feromonami, wirus rozpylany specjalnie dla tego szkodnika oraz odpowiednie terminy oprysków olejem letnim sprawiły, że szkodnik ten został lepiej opanowany. Pomimo ulepszonych materiałów kontrolnych, szkodnik ten nadal jest głównym problemem owadów w sadach ekologicznych.
Aby móc sprzedawać owoce jako wyprodukowane ekologicznie, plantatorzy muszą płacić opłaty za inspekcje Departamentu Rolnictwa Stanu Waszyngton i utrzymywać swoje sady zgodnie z zatwierdzonymi metodami produkcji ekologicznej przez co najmniej trzy lata. Okres przejściowy jest trudny finansowo, ponieważ owoce muszą być sprzedawane jako konwencjonalne etykiety, chociaż koszty produkcji są często znacznie zwiększone przez przestrzeganie ekologicznych metod produkcji. Jest to główna przeszkoda dla producentów, którzy chcieliby spróbować produkcji ekologicznej.
Około 7,7 milionów skrzynek jabłek z upraw ekologicznych w Waszyngtonie zostało sprzedanych przez konwencjonalne kanały rynkowe w 2009 roku. Wiele ekologicznie wyprodukowanych jabłek, które nie spełniają najwyższych standardów jakości i wielkości, jest sprzedawanych jako owoce konwencjonalne (nieekologiczne). W ciągu ostatnich 15 lat powierzchnia w pełni certyfikowanych upraw ekologicznych znacznie wzrosła, z 1800 w 1997 roku do około 13.400 w 2008 roku. Dodatkowo 3800 akrów jabłek znajdowało się w fazie przejściowej do pełnego certyfikatu ekologicznego. Ten wzrost i dalszy potencjał wzrostu produkcji doprowadził do tego, co wydaje się być nadpodażą bardziej obfitych odmian, a następnie znacznego spadku zysków ekonomicznych dla producentów.
Przyjęcie niekonwencjonalnych metod zarządzania glebą, składnikami odżywczymi drzew i szkodnikami jest zgłaszane przez producentów ekologicznych jako znacznie droższe i bardziej pracochłonne niż konwencjonalne metody produkcji. Jeśli ceny rynkowe nie będą wspierać ekologicznych metod produkcji, wielu producentów może być zmuszonych do opuszczenia programu.