Hemera była boginią dnia. Została wymieniona wśród pierwszych bogów, pokolenia przed Tytanami i Olimpijczykami. W starożytnych pismach istnieją trzy różne wersje jej drzewa genealogicznego. Według Teogonii Hezjoda, opowiadania opisującego genealogię bogów, Hemera była córką Nyx (Nocy) i Erebosa (Ciemności), dwóch pierwotnych bóstw zrodzonych z Chaosu, pustki lub przepaści przed stworzeniem. Z kolei poeta Bachylides wymieniał Nyx jako matkę Hemery, a Chronosa – pierwotnego boga czasu – jako jej ojca. Inna wersja autorstwa Hyginusa głosi, że Hemera wyłoniła się z Chaosu wraz z Nyx, co czyni ją siostrą Hemery, a nie matką.
Jak Noc i Dzień
Czy to córka, czy siostra, Hemera zawsze była blisko związana z Nyx, a ich niebiańskie ruchy służyły starożytnym do wyjaśnienia cyklu przechodzenia dnia w noc. Poruszały się w kontrapunkcie do siebie nawzajem, Nyx wycofywała się z nieba, gdy pojawiała się Hemera. Hezjod opisał je zbliżające się do siebie i mijające się, jedna wchodziła do domu, podczas gdy druga odchodziła, by przejść nad ziemią, dom nigdy nie mieścił ich obu wewnątrz.
Konsorka i potomstwo
We wszystkich starożytnych źródłach Hemera była sparowana z Aetherem (Światłem), zarówno jej bratem, jak i konsortem. Źródła różnią się jednak, jeśli chodzi o ich dzieci. Według jednej wersji Hemera i Aether spłodzili tytanów Gaję (Ziemię), Uranosa (Niebo) i Thalassę (Morze), podczas gdy inna wersja wymieniała tylko Thalassę jako dziecko Hemery i Aethera. Jeszcze inna twierdziła, że Uranos był ich jedynym dzieckiem.
Hemera i Eos
Zważywszy na ich podobieństwo, niektóre starożytne teksty ściśle wiązały Hemerę z Eos, boginią świtu. W niektórych przypadkach, te dwie boginie były wymienne. Filostrat Starszy używa ich imion zamiennie, opisując obraz przedstawiający pogrzeb etiopskiego króla Memnona – również syna Eos. In addition, both Callistratus and Pausanias, cited Hemera as Memnon’s mother in their writings.