Doel: Het onderzoeken van de veiligheid en effectiviteit van minimaal invasieve achillespeesverlenging en systeemrevalidatie voor de behandeling van contractuur van de achillespees.
Methoden: Van januari 2002 tot december 2010 werden 27 patiënten (31 voeten) met contractuur van de achillespees behandeld met minimaal invasieve achillespeesverlenging en systeemrevalidatie. Er waren 11 mannen en 16 vrouwen met een gemiddelde leeftijd van 35,5 jaar (variërend van 3 tot 65 jaar). De rechtervoet was in 13 gevallen, de linkervoet was in 10 gevallen, beide voeten waren in 4 gevallen. Het ziektebeloop varieerde van 1 tot 5 jaar met een gemiddelde van 2,3 jaar. De oorzaak van de contractuur was een postoperatieve complicatie van tibia fracturen behandeld met intramedullaire nagel in 7 voeten, gevolgen van het onderbeen compartiment syndroom in 11 voeten, congenitale talipes equinovarus in 13 voeten (beide voeten in 4). Voor de operatie liepen alle patiënten mank, de plantair flexie afwijking was van 15 graden tot 50 graden met een gemiddelde van 35,5 graden. De kracht van de quadriceps spier van het bovenbeen was graad V in 27 voeten, graad IV in 4 voeten, de kracht van de musculus triceps surae was graad V in 24 voeten, graad IV in 7 voeten.
Resultaten: Alle patiënten werden gevolgd gedurende 6-24 maanden met een gemiddelde van 11,3 maanden. Volgens de standaard van Arner-Lindholm om de functie van het enkelgewricht te evalueren, behaalden 29 voeten uitstekende resultaten en 2 voeten goede. Er werd geen infectie, re-ruptuur of re-contractuur gevonden.
Conclusie: Minimaal invasieve achillespeesverlenging en systeemrevalidatie bij de behandeling van contracturen van de achillespees heeft voordelen zoals eenvoudige operatie, minder complicaties, lagere recidiefkans, wat gunstig is voor een grondige revalidatie van patiënten. Maar in het geval dat de kracht van de quadriceps spier van de dij of musculus triceps surae nog steeds minder dan graad III na preoperatieve revalidatie zorg moet niet kiezen voor de methode.