Door de hoge status van olifanten in de Indiase cultuur worden ze niet gedood, zelfs niet als ze verwoesting aanrichten aan mensen en eigendommen. Meer dan 80 procent van de Indiërs is hindoe en voor leden van de hindoegodsdienst is de olifant een heilig dier. Olifanten zijn heilige dieren voor hindoes. Het is de levende incarnatie van een van hun belangrijkste goden: Ganesh, een godheid met een olifantenhoofd die bovenop een muisje rijdt.
Er zijn veel verhalen over de schepping van Ganesh, maar de bekendste vertellen dat hij de zoon is van Parvati, de Hindoegodin van de bergen en vrouw van de grootste god, Lord Shiva. Op een dag wenste Parvati een bewaker terwijl ze een bad nam, dus creëerde ze Ganesh uit aarde om de wacht te houden. Maar de jongen deed zijn werk te goed; hij weigerde Heer Shiva zijn vrouw te laten zien. Boos hakte Shiva het hoofd van de jongen af. Om zijn rouwende vrouw te troosten, gaf Shiva Ganesh het hoofd van een olifant.
Volgens Hindoe-geleerden heeft elk deel van de godheid een symbolische functie. Het hoofd van Ganesh zelf symboliseert het vermogen om wijsheid en kennis te vergaren, terwijl zijn grote oren het geduld schenken om aandachtig te luisteren. Ganesh’s kleine ogen kunnen de toekomst zien en de waarheid herkennen, terwijl zijn lange slurf in staat is goed en kwaad op te sporen. Zijn dikke buik symboliseert het vermogen om zowel het beste als het slechtste in het leven te verteren. De kleine muis waarop Ganesh rijdt, symboliseert het vermogen om snel en besluitvaardig te handelen.
“Alle obstakels, wat ze ook mogen zijn, zullen uit de weg worden geruimd door Ganesh te aanbidden,” belooft een oude Hindoe-tekst. In navolging van Shiva’s gebod dat iedereen die aan een nieuwe onderneming begint Ganesh moet aanbidden, roepen Hindoes tegenwoordig vaak de naam van de olifantgod aan bij het begin van aanbiddingen, reizen en projecten – zoals het avontuur van het temmen van olifanten dat wordt beschreven in The Elephant Men. Ganesh wordt ook vereerd aan het begin van boeken, omdat hij een groot schrijver en beschermheer van de wetenschap zou zijn geweest. Hij wordt op veel tempels afgebeeld; sommige hebben zelfs stallen met echte olifanten voor ceremoniële evenementen. In Zuid-India is er bijvoorbeeld een herfstfeest dat Dussehra heet en beroemd is om zijn optocht van met verf en stof versierde olifanten.
Hindoes zijn echter niet de enige Zuid-Aziaten die olifanten vereren. Boeddhisten, bijvoorbeeld, geloven dat zogenaamde “witte” olifanten, een lichtgekleurde variant, een speciale betekenis hebben. In Thailand worden witte olifanten beschouwd als het eigendom van de koning, en er zijn oorlogen gevoerd om deze relatief zeldzame dieren. Hoewel Aziatische olifanten vandaag de dag worden vereerd als spirituele iconen, werden ze ooit ook gevreesd als machtige oorlogswapens. Talloze legers uit de oudheid trokken op olifanten door Azië.
Soms echter bleken deze olifanten een blok aan het been. Toen de grote Timur, koning van Samarkand, in 1398 Delhi aanviel, beschikten de verdedigers van de stad over een intimiderend olifantenkorps. Maar de dieren sloegen in paniek op de vlucht en Delhi’s verdediging brokkelde af nadat Timur’s mannen kamelen met grasfakkels op hun rug naar de olifanten dreven. Verschrikt door het vuur, sloegen de olifanten op hol. Niet alleen soldaten waren bang voor olifanten, ook gevangenen hadden reden om te huiveren. Als ze veroordeeld waren voor ernstige misdaden, konden ze de dood tegemoet zien door olifanten te vertrappen.