Digitale audiospelerEdit
In 1981 vroeg Kane Kramer een Brits octrooi aan voor de IXI, de eerste Digital Audio Player. Het Britse octrooi 2115996 werd in 1985 verleend, en het Amerikaanse octrooi 4,667,088 in 1987. De speler was zo groot als een creditcard en had een klein LCD-scherm, navigatie- en volumeknoppen en zou ten minste 8 MB aan gegevens hebben bevat in een solid-state bubbelgeheugenchip met een capaciteit van 3½ minuut aan audio. Er werden plannen gemaakt voor een stereo-geheugenkaart van 10 minuten en het systeem was ooit uitgerust met een harde schijf waarmee meer dan een uur digitale muziek kon worden opgenomen. Later richtte Kramer een bedrijf op om de IXI te promoten en er werden vijf werkende prototypen geproduceerd met 16-bit sampling bij 44,1 kilohertz met het pre-productie prototype dat werd onthuld op de APRS Audio/Visual handelstentoonstelling in oktober 1986. In 1988 slaagde Kramer er echter niet in de 60.000 pond bijeen te brengen die nodig was om het octrooi te verlengen, waardoor het in het publieke domein terechtkwam, maar hij is nog steeds eigenaar van de ontwerpen.
In 1987 startte een Duits onderzoeksinstituut, onderdeel van de Fraunhofer-Gesellschaft, het onderzoeksprogramma voor het coderen van muziek met de hoge kwaliteit en lage bit-rate sampling in zijn instituut. Het project werd geleid door een expert in wiskunde en elektronica, Karlheinz Brandenburg.
De Listen Up Player werd in 1996 uitgebracht door Audio Highway. Er kon tot een uur muziek op worden opgeslagen, maar ondanks het feit dat hij een prijs kreeg op de CES werden er slechts 25 exemplaren van gemaakt.
MP3-spelerEdit
MP3 werd in 1994 geïntroduceerd als een audiocoderingsstandaard. Het was gebaseerd op verschillende technieken voor het comprimeren van audiogegevens, waaronder de gemodificeerde discrete cosinus transform (MDCT), FFT en psychoakoestische methoden.
In 1997 werd ’s werelds eerste MP3-speler, de MPMan F10, ontwikkeld door het Zuid-Koreaanse bedrijf SaeHan Information Systems. De eerste MP3-speler op basis van een harde schijf voor in de auto werd ook in 1997 uitgebracht door MP32Go en heette de MP32Go Player. Hij bestond uit een 3GB IBM 2,5″ harde schijf die was ondergebracht in een op de kofferbak gemonteerde behuizing die was aangesloten op het radiosysteem van de auto. Hij werd verkocht voor $599 en was een commerciële mislukking. De eerste draagbare MP3-speler die op de Amerikaanse markt werd gebracht was de Eiger Labs F10, een 32 MB geïmporteerde versie van de MPMan F10 die in de zomer van 1998 verscheen. Het was een zeer eenvoudig toestel en kon niet door de gebruiker worden uitgebreid, hoewel eigenaars het geheugen konden opwaarderen tot 64MB door de speler terug te sturen naar Eiger Labs met een cheque van $69,00 plus $7,95 verzendkosten.
Een andere vroege MP3-speler was de Rio PMP300 van Diamond Multimedia, die in september 1998 werd geïntroduceerd. De Rio was een groot succes tijdens de kerstperiode van 1998 toen de verkoop de verwachtingen ruimschoots overtrof, wat de belangstelling voor en de investeringen in digitale muziek aanwakkerde. De RIAA spande al snel een rechtszaak aan omdat het apparaat illegaal kopiëren van muziek in de hand zou werken, maar Diamond behaalde een juridische overwinning op de schouders van Sony Corp. v. Universal City Studios en MP3-spelers werden als legale apparaten beschouwd. Eiger Labs en Diamond vestigden een nieuw segment in de markt van draagbare audiospelers en het jaar daarop deden verschillende nieuwe fabrikanten hun intrede op deze markt.
Andere vroege draagbare MP3-spelers waren de Sensory Science’s Rave MP2100, de I-Jam IJ-100 en de Creative Labs Nomad. Deze portables waren klein en licht, maar hadden slechts voldoende geheugen voor zo’n 7 tot 20 liedjes bij normale 128kbit/s compressiesnelheden. Zij gebruikten ook langzamere parallelle poortverbindingen om bestanden van PC naar speler over te brengen, noodzakelijk omdat de meeste PC’s toen de besturingssystemen Windows 95 en NT gebruikten, die geen native ondersteuning voor USB-verbindingen hadden. Toen meer gebruikers in 2000 overstapten op Windows 98, gingen alle spelers over op USB.
In 1999 had de door Compaq ontworpen en door Hango Electronics Co uitgebrachte Personal Jukebox (PJB-100) 4,8 GB, goed voor ongeveer 1.200 liedjes, en was daarmee de uitvinder van wat later het jukebox-segment van de digitale muziekportables zou gaan heten. Dit segment werd uiteindelijk het dominante type van digitale muziekspeler.
Ook eind 1999 verscheen de eerste MP3-speler voor in het dashboard. De Empeg Car en Rio Car (hernoemd na de overname door SONICblue en toegevoegd aan de Rio lijn van MP3 producten) boden spelers in verschillende capaciteiten variërend van 5GB tot 28GB. Het toestel sloeg echter niet aan zoals SONICblue had gehoopt, en werd in de herfst van 2001 uit de markt genomen.
Sony betrad de markt voor digitale audiospelers in 1999 met de Vaio Music Clip en Memory Stick Walkman, maar technisch gezien waren dit geen MP3-spelers, omdat ze niet het MP3-formaat ondersteunden, maar in plaats daarvan Sony’s eigen ATRAC-formaat en WMA. De eerste MP3-ondersteunende Walkman-speler van het bedrijf kwam pas in 2004.
Er zijn verschillende soorten MP3-spelers:
- Devices die CD’s afspelen. Vaak kunnen ze worden gebruikt om zowel audio-cd’s als zelfgemaakte gegevens-cd’s met MP3- of andere digitale audiobestanden af te spelen.
- Zakformaat-apparaten. Dit zijn solid-state apparaten die digitale audiobestanden bevatten op interne of externe media, zoals geheugenkaarten. Dit zijn over het algemeen apparaten met weinig opslagruimte, meestal van 128 MB tot 1 GB, die vaak kunnen worden uitgebreid met extra geheugen. Omdat ze solid-state zijn en geen bewegende delen hebben, kunnen ze zeer veerkrachtig zijn. Dergelijke spelers zijn meestal geïntegreerd in USB-sticks.
- Devices die digitale audiobestanden van een harde schijf lezen. Deze spelers hebben een grotere capaciteit, variërend van 1,5 GB tot 100 GB, afhankelijk van de technologie van de harde schijf. Bij de gebruikelijke coderingssnelheden betekent dit dat duizenden liedjes – misschien wel een hele muziekverzameling – op één MP3-speler kunnen worden opgeslagen. Apple’s popular iPod player is the best-known example.