Odtwarzacz MP3

Cyfrowy odtwarzacz audioEdit

Dalsze informacje: Przenośny odtwarzacz multimedialny

W 1981 roku Kane Kramer złożył wniosek o brytyjski patent na IXI, pierwszy cyfrowy odtwarzacz audio. Patent brytyjski nr 2115996 został wydany w 1985 r., a patent amerykański nr 4,667,088 został wydany w 1987 r. Odtwarzacz był wielkości karty kredytowej i posiadał mały ekran LCD, przyciski nawigacji i głośności oraz mieścił co najmniej 8MB danych w półprzewodnikowym układzie pamięci bąbelkowej o pojemności 3 i pół minuty dźwięku. Planowano również 10-minutową kartę pamięci stereo, a system był swego czasu wyposażony w dysk twardy, który umożliwiałby nagranie ponad godziny cyfrowej muzyki. Później Kramer założył firmę promującą IXI i wyprodukowano pięć działających prototypów z 16-bitowym próbkowaniem przy częstotliwości 44,1 kiloherców. Prototyp przedprodukcyjny został zaprezentowany na wystawie APRS Audio/Visual w październiku 1986 roku. Jednakże w 1988 roku Kramerowi nie udało się zebrać 60,000 funtów potrzebnych do odnowienia patentu, co spowodowało, że stał się on własnością publiczną, ale nadal jest właścicielem projektów.

W 1987 roku niemiecki instytut badawczy, część Fraunhofer-Gesellschaft, rozpoczął w swoim instytucie program badawczy nad kodowaniem muzyki z wysoką jakością i niską prędkością bitową próbkowania. Projekt był kontrolowany przez eksperta w dziedzinie matematyki i elektroniki, Karlheinza Brandenburga.

Player Listen Up został wydany w 1996 roku przez Audio Highway. Mógł pomieścić do godziny muzyki, ale mimo nagrody na targach CES wyprodukowano tylko 25 egzemplarzy.

Player MP3Edit

MP3 został wprowadzony jako standard kodowania audio w 1994 roku. Opierał się on na kilku technikach kompresji danych audio, w tym na zmodyfikowanej dyskretnej transformacie kosinusowej (MDCT), FFT i metodach psychoakustycznych.

W 1997 roku pierwszy na świecie odtwarzacz MP3, MPMan F10, został opracowany przez południowokoreańską firmę SaeHan Information Systems. Pierwszy na świecie odtwarzacz MP3 oparty na samochodowym dysku twardym został również wydany w 1997 roku przez firmę MP32Go i nosił nazwę MP32Go Player. Składał się on z 2,5-calowego dysku twardego IBM o pojemności 3 GB, który był umieszczony w obudowie montowanej w bagażniku i podłączonej do samochodowego systemu radiowego. Kosztował 599 dolarów i okazał się komercyjną porażką. Pierwszym podręcznym przenośnym odtwarzaczem MP3 wprowadzonym na rynek amerykański był Eiger Labs F10, importowana wersja MPMan F10 o pojemności 32 MB, która pojawiła się latem 1998 roku. Było to bardzo podstawowe urządzenie i nie było rozszerzalne przez użytkownika, chociaż właściciele mogli rozszerzyć pamięć do 64MB poprzez odesłanie odtwarzacza do Eiger Labs z czekiem na $69.00 plus $7.95 za przesyłkę.

Innym wczesnym odtwarzaczem MP3 był Rio PMP300 firmy Diamond Multimedia, wprowadzony na rynek we wrześniu 1998 roku. Rio był wielkim sukcesem w okresie Świąt Bożego Narodzenia 1998 roku, ponieważ sprzedaż znacznie przekroczyła oczekiwania, pobudzając zainteresowanie i inwestycje w muzykę cyfrową. RIAA wkrótce złożyła pozew, zarzucając urządzeniu podżeganie do nielegalnego kopiowania muzyki, ale Diamond odniósł zwycięstwo prawne na barkach Sony Corp. v. Universal City Studios i odtwarzacze MP3 zostały uznane za legalne urządzenia. Eiger Labs i Diamond stworzyły nowy segment na rynku przenośnych odtwarzaczy audio, a w następnym roku na rynek ten weszło kilku nowych producentów.

Inne wczesne przenośne odtwarzacze MP3 to Rave MP2100 firmy Sensory Science, I-Jam IJ-100 i Nomad firmy Creative Labs. Te przenośne urządzenia były małe i lekkie, ale posiadały tylko tyle pamięci, aby pomieścić około 7 do 20 utworów przy normalnym poziomie kompresji 128kbit/s. Wykorzystywały również wolniejsze połączenia portu równoległego. Do przesyłania plików z komputera do odtwarzacza wykorzystywały wolniejsze połączenia przez port równoległy, co było konieczne, ponieważ większość komputerów korzystała wtedy z systemów operacyjnych Windows 95 i NT, które nie miały natywnej obsługi połączeń USB. Ponieważ do 2000 roku coraz więcej użytkowników przechodziło na Windows 98, wszystkie odtwarzacze zaczęły korzystać z USB.

W 1999 roku Personal Jukebox (PJB-100) zaprojektowany przez Compaq i wydany przez Hango Electronics Co miał 4,8 GB, co mieściło około 1200 utworów, i zapoczątkował segment przenośnych odtwarzaczy muzyki cyfrowej zwany jukebox. Ten segment ostatecznie stał się dominującym typem cyfrowego odtwarzacza muzycznego.

Pod koniec 1999 r. pojawił się również pierwszy odtwarzacz MP3 montowany w desce rozdzielczej. Empeg Car i Rio Car (którego nazwa została zmieniona po przejęciu przez SONICblue i dodaniu do linii Rio produktów MP3) oferowały odtwarzacze w kilku pojemnościach od 5 GB do 28 GB. Urządzenie nie przyjęło się jednak w nadziei firmy SONICblue i zostało wycofane z produkcji jesienią 2001 roku.

Sony wszedł na rynek cyfrowych odtwarzaczy audio w 1999 roku z odtwarzaczami Vaio Music Clip i Memory Stick Walkman, jednak technicznie nie były to odtwarzacze MP3, ponieważ nie obsługiwały formatu MP3, lecz własny format ATRAC i WMA firmy Sony. Pierwszy odtwarzacz Walkman obsługujący format MP3 firmy pojawił się dopiero w 2004 roku.

Istnieje kilka rodzajów odtwarzaczy MP3:

  • Urządzenia, które odtwarzają płyty CD. Często mogą być używane do odtwarzania zarówno płyt CD audio, jak i domowych płyt CD z danymi, zawierających pliki MP3 lub inne cyfrowe pliki audio.
  • Urządzenia kieszonkowe. Są to urządzenia półprzewodnikowe, które przechowują cyfrowe pliki audio na nośnikach wewnętrznych lub zewnętrznych, takich jak karty pamięci. Są to zazwyczaj urządzenia o małej pojemności, zwykle od 128MB do 1GB, które często mogą być rozszerzone o dodatkową pamięć. Ponieważ są one półprzewodnikowe i nie mają ruchomych części, mogą być bardzo odporne. Takie odtwarzacze są zazwyczaj zintegrowane z keydrivami USB.
  • Urządzenia, które odczytują cyfrowe pliki audio z dysku twardego. Odtwarzacze te mają większe pojemności, od 1,5GB do 100GB, w zależności od technologii dysku twardego. Przy typowych szybkościach kodowania oznacza to, że w jednym odtwarzaczu MP3 można przechowywać tysiące utworów – być może całą kolekcję muzyczną. Apple’s popular iPod player is the best-known example.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.