Een dresscode is een reeks normen die bedrijven opstellen om hun werknemers te helpen bepalen wat gepast is om naar het werk te dragen. Dresscodes variëren van formeel tot business casual tot casual, afhankelijk van de behoeften van de individuele werkplek en de klanten die worden bediend.
Wat bepaalt de dresscode voor de werkplek?
De formaliteit van de kledingvoorschriften op de werkplek wordt gewoonlijk bepaald door het aantal en het soort interacties dat werknemers hebben met klanten of cliënten op de werkplek. Op werkplekken die worden bezocht door cliënten die verwachten dat hun adviseurs professionaliteit en integriteit tentoonspreiden, is de kleding vaak formeel. Hiertoe behoren advocatenkantoren, financiële adviesbureaus, banken en sommige grote bedrijven.
Maar zelfs deze organisaties versoepelen hun kledingvoorschriften. Zo staat de bankgigant J.P. Morgan Chase & Co. nu toe dat zijn werknemers meestal zakelijke vrijetijdskleding dragen. Bij een bezoek aan een advocatenkantoor viel het op dat de werknemers in business casual gekleed waren, maar dat de meesten jassen aan hun kantoordeur hadden hangen. Hierdoor konden ze comfortabel werken en toch voorbereid zijn op onverwachte interactie met klanten.
Techbedrijven en start-ups geven over het algemeen de voorkeur aan casual kleding, in wezen wat werknemers zouden dragen om naar een sportevenement te kijken of om boodschappen te doen in het weekend. Maar nu 60% van de millennials en werknemers in het algemeen de voorkeur geeft aan meer casual kleding, bieden werkgevers die talent willen blijven aantrekken casual kleding aan als extraatje.
Casual dress code is de dresscode die de meeste werknemers willen. Concurrerende werkgevers staan werknemers toe zich casual te kleden voor het werk.
Op werkplekken waar sommige werknemers te maken hebben met klanten of cliënten en andere niet, kan een organisatie ervoor kiezen twee dresscodes te hanteren. Voor werknemers die geen contact hebben met klanten of klanten wordt normaal gesproken een meer casual dresscode gehanteerd. Bijvoorbeeld, productiemedewerkers kunnen casual gekleed gaan, maar frontofficemedewerkers kunnen business casual werkkleding dragen.
Afhankelijk van de organisatie kan de dresscode zeer gedetailleerd geschreven zijn, of in het geval van een casual dresscode is er zeer weinig detail nodig. In de loop der jaren hebben werknemers een verschuiving gezien naar een meer casual kledingstandaard, zelfs in bedrijfstakken die voorheen zeer formeel waren. Met name startups neigen naar een meer casual dresscode voor hun werknemers.
Waarom dresscodes belangrijk zijn
In sommige beroepen zijn de dresscodes zo streng dat kleding een uniform wordt genoemd. U wilt bijvoorbeeld dat iedereen weet wie de politieagent is. Als uw bedrijf loodgieters of kabeltelevisie-installateurs uitzendt, verschijnen uw werknemers bij vreemden thuis om werk te verrichten.
Een uniform identificeert hen als de ingehuurde persoon en niet als een willekeurige vent van de straat die naar uw toilet wil kijken. (Oké, dat zal waarschijnlijk niet gebeuren, maar toch.)
Werknemers van kledingwinkels zijn vaak verplicht kleding te dragen die de winkel verkoopt. Target eist kaki broeken en rode overhemden, zodat hun werknemers gemakkelijk te herkennen zijn.
In sommige banen zijn kledingvoorschriften belangrijk, omdat je het bedrijf vertegenwoordigt.
Fastfoodrestaurants eisen een strikt uniform, zodat het er niet uitziet alsof er klanten achter de toonbank zijn gelopen.
Voor kantoorbanen kan de persoon die aan de balie zit een strengere kledingcode hebben dan de Chief Information Officer (CIO). Dat komt omdat iedereen die op straat binnenloopt de receptioniste ziet, maar de CIO zie je alleen als je een afspraak hebt.
Veel klantgerichte bedrijfstakken, zoals advocatenkantoren en bedrijfsaccountants, hebben formele kledingvoorschriften. Niemand wil een advocaat spreken in een tanktop en een dijhoge korte broek. Een pak is de gekozen outfit, voor zowel mannelijke als vrouwelijke werknemers, waarbij broekpakken voor vrouwen steeds gebruikelijker worden dan in de formele kledingjaren.
Heb je ooit het advies gehoord, “kleed je niet voor de baan die je hebt; kleed je voor de baan die je wilt”? Het wordt gezien als een goed advies, omdat het uiterlijk van invloed is op wat mensen van je werkprestaties vinden.
Hoe zit het met vrijetijdskleding?
In een enquête van Robert Half Finance & Accounting, werd CFO’s gevraagd naar hun mening over vrijetijdskleding op het werk. Zij bevestigden dat een nette werkkledij uit de mode raakt: 61% zei dat hun werknemers zich houden aan een enigszins casual dresscode, bijvoorbeeld kaki’s en polo’s of sweaters. Maar 13% gaf aan dat spijkerbroeken en T-shirts de norm zijn.
De kleding op de werkplek hangt sterk af van het soort cultuur dat het bedrijf heeft gekozen en ontwikkeld.
Wat de rest van de respondenten betreft, zegt 4% dat de kleding op hun kantoren nog steeds zeer formeel is, zoals in pak en stropdas, en 21% beschrijft de outfits die naar het werk worden gedragen als enigszins formeel, ofwel een geklede broek of een rok met een overhemd met knopen.
Als je erop kunt vertrouwen dat de televisie accuraat is, kun je de evolutie van kledingvoorschriften zien. Nu? Het is een veel informelere wereld, en sommige beroemde hoofden van grote bedrijven kleden zich heel casual – Mark Zuckerberg, CEO van Facebook, bijvoorbeeld, die lijkt te leven in een hoodie.
Zelfs bedrijven die vroeger strikte, formele kleding voorschreven, zijn grotendeels afgezwakt. Bij een bezoek aan een Fortune 100-bedrijf is de kans groter dat je iemand in een katoenen broek en een casual overhemd tegenkomt dan iemand in een pak. Dit staat over het algemeen bekend als business casual en kan van organisatie tot organisatie sterk verschillen.
Sommige bedrijven staan jeans toe in een business casual kantoor, andere vereisen een gestreken broek. Sommige business casual kantoren staan slippers toe, terwijl andere gesloten-teen schoenen vereisen. (Natuurlijk zijn sommige vereisten voor schoenen met gesloten tenen niet alleen kledingvoorschriften, maar ook veiligheidsredenen.)
Een goede leidraad is te kijken naar hogere medewerkers en hen als leidraad te gebruiken. Als de vice-president geen minirok zou dragen, zou jij dat waarschijnlijk ook niet moeten doen.
Zelfs als je bedrijf geen dresscode heeft, heb je toch een interne dresscode nodig. Slordig is nooit gepast, zelfs niet als je varkens moet voeren. Zoek de grenzen niet op. Als je kledingvoorschrift mouwloze shirts toestaat, ga dan niet verder dan spaghettibandjes.
Wettelijke vereisten voor een dresscode
In het algemeen mogen bedrijven zelf bepalen hoe hun werknemers eruit moeten zien, op een paar belangrijke uitzonderingen na. Ten eerste mag de dresscode niet discrimineren. Voor mannen en vrouwen moeten dezelfde normen gelden.
Ten tweede moet de kledingcode ruimte laten voor religieuze aanpassingen als die redelijk zijn. Werkgevers moeten een werknemer wiens religie vereist dat ze hun hoofd bedekt houden of een religieuze ketting dragen, tegemoet komen, tenzij er sprake is van extreme omstandigheden.
Als u de dresscode van uw bedrijf opstelt, is het ideaal om dit te overleggen met uw arbeidsrechtadvocaat voordat u de code als beleid implementeert.