O czym była wojna w 1864 roku?

Copyright free: Public Domain Christian IX Akcja duńskiego serialu 1864 rozgrywa się w roku II wojny szlezwickiej, toczonej między Danią z jednej strony, a Austrią i Prusami z drugiej. Wywołało ją przekonanie strony niemieckiej, że Dania łamie zasady Protokołu Londyńskiego. Dania usiłowała napisać nową konstytucję, która anektowała księstwa Szlezwik i Holsztyn, podczas gdy narody germańskie były niezadowolone z planów sukcesji po śmierci króla Fryderyka VII w 1863 r. Zmarł on bez prawowitego spadkobiercy, co utrudniało znalezienie nowego władcy, który byłby do przyjęcia przez wszystkie księstwa Danii.

Król był również księciem Szlezwiku i Holsztynu, ale nie tylko był królem Danii – te dwa księstwa nie były uważane za część kraju. Dopóki nowa konstytucja nie próbowała przenieść ich w granice Danii.

30 stycznia 1864 r. wydanie The York Herald próbowało wyjaśnić czytelnikom tę skomplikowaną sytuację:

Nagła śmierć Fryderyka VII uniemożliwiła wprowadzenie konstytucji w życie, choć otrzymała ona sankcję Rigsraad, a jednym z pierwszych aktów, jakie Chrystian IX wykonał po wstąpieniu na tron, było przyjęcie i ogłoszenie nowej konstytucji.

Ale czyniąc to, jego królewska mość naraził się na niezadowolenie Niemców, którzy twierdzą, że Duńczycy nie mają prawa zmieniać systemu rządów istniejącego od tak dawna w obu księstwach, podczas gdy wielu z nich, zwłaszcza rządy mniejszych państw, posunęły się tak daleko, że odmówiły Chrystianowi IX prawa do rządzenia tymi prowincjami, mimo że sukcesja została ustalona na jego korzyść na mocy traktatu londyńskiego z 1852 r., którego sygnatariuszami były dwie potęgi, które obecnie grożą inwazją na Szlezwik.

W odniesieniu do Holsztynu wydaje się, że Duńczycy byli w błędzie, gdy dążyli do włączenia tego księstwa do narodu, tworząc jedną wspólną konstytucję dla całości.

Nie ma wątpliwości, że król Danii, jako książę Holsztynu, jest członkiem Sejmu Federalnego, i że choć jest władcą, jednocześnie Holsztyn należy do Konfederacji Germańskiej. Dlatego też Sejm powiedział, w efekcie, „Książę Holsztynu nie ma władzy, aby zrobić nową konstytucję dla księstwa, a jeśli nalega na naruszenie ogólnego porozumienia, damy mu nauczkę.”

Za radą rządu angielskiego, oferowane przez lorda Wodehouse, król zawiesił konstytucję Holstein i również wycofał duńskie wojska z księstwa, w celu uniknięcia kolizji z żołnierzy federalnych.

Ale to ustępstwo wydaje się, w oczach Niemców, być tylko powodem do żądania innych, a rządy austriacki i pruski żądają teraz wycofania konstytucji Szlezwiku. Król Danii nie ma jednak prawnej możliwości zawieszenia konstytucji szlezwickiej, ponieważ została ona zatwierdzona przez Rigsraad, a to właśnie Rigsraad może uchylać swoje własne akty. Wezwanie austriacko-pruskie wymagało jednak, aby ustępstwo to zostało poczynione w ciągu kilku dni. Ponieważ jednak parlament duński nie obradował, żądanie to nie mogło być spełnione. Posuwanie się austriacko-pruskiej awangardy w kierunku Eider jest złowieszczym znakiem i sprawia, że drżymy o przyszłość.

Cóż, redaktorzy Heralda mogli drżeć – Eider była jedną z linii obrony Denamrku, ale w styczniu rzeka była zamarznięta na stałe i łatwa do przekroczenia.

Dziennik Aberdeen z 3 lutego poinformował swoich czytelników, że w poniedziałek, pierwszego dnia miesiąca, pokój został zachwiany:

Poniedziałkowy telegram przyniósł wiadomość, że na Eider doszło do wymiany strzałów, że Duńczycy wysadzili mosty w Rendsburgu, by uniemożliwić przejście armii inwazyjnej i że żołnierze są chętni do wojny i czekają w entuzjastycznej lojalności na pojawienie się króla. Był w drodze do armii, do której obiecał dołączyć natychmiast, gdy wybuchnie wojna.

Wczorajsze wieści pokazują, że było to zbyt prawdziwe. Jedynym zderzeniem była potyczka posterunków. Ale wojna się rozpoczęła i teraz jest nadzieja, że Duńczycy wrócili z Kronewerk do Dannewerk, a Rigsraad został zwołany z rozkazu króla, że mogą ewakuować Szlezwik.

Fundusze nie okazują zbytniej ufności w perspektywę pokoju, i panuje przekonanie, że Denamrk nie będzie długo stał samotnie, i że Niemcy wkraczają szaleńczo w kryzys w historii Europy, który rozstrzygnie i rozwieje kwestie, których Kongres Cesarza Francuzów nigdy nie ośmieliłby się poruszyć.

Wojna nie rozszerzyła się poza początkowych uczestników, a do lipca 1864 roku Duńczycy ponieśli serię porażek, w wyniku których cały kontynent został zajęty przez wojska austriackie i pruskie. Kraj poprosił o pokój, aby nie ryzykować upadku wysp, a wraz z nimi Kopenhagi. Zawieszenie broni podpisano 1 sierpnia, a formalny traktat, traktat wiedeński, 30 października.

Dwaj zwycięzcy będą toczyć ze sobą wojnę za niecałe dwa lata – wojnę austriacko-pruską – podczas gdy skuteczność pruskiej machiny militarnej wpłynęła na mniejsze państwa, które zaczęły faworyzować Prusy jako lidera w zjednoczeniu Niemiec. Uważano, że Prusy mogą zapewnić ochronę, jeśli państwa zwiążą się ze sobą.

Możesz również polubić The Truth behind Poldark: Tales of the Great Copper Slump