Is een delier na een beroerte gerelateerd aan een verminderde rechter hersenfunctie?

Een straatnaambordje dat naar links wijst, luidt "S. Marco Rialto", daaronder wijst een ander straatnaambordje met "S. Marco Rialto" naar rechts."S. Marco Rialto", below it another street sign reading "S. Marco Rialto" points to the right.

Heeft u zich ooit verloren gevoeld in een vreemde plaats?

Heeft u zich ooit verward gevoeld? Misschien was u op bezoek in een ander land waar iedereen om u heen een andere taal sprak? Was u de weg naar uw hotel kwijt en wist u niet hoe u de weg moest vragen? Deze situatie kan zelfs voor de meest nuchtere persoon zenuwslopend zijn. Toch is dit maar een glimp van hoe het moet voelen voor iemand met een delirium. Een delirium is een acute staat van verwarring, beschreven als een plotselinge afname van aandacht, cognitieve functie en opwinding. Zoals het scenario van verdwaald zijn op een onbekende plaats, kan een delirium desoriëntatie veroorzaken. Het veroorzaakt ook perceptuele vervormingen, ongeorganiseerd denken en zelfs hallucinaties.
Een jonge vrouw die een foto probeert te maken van een wilde beer net buiten haar ziekenhuiskamer; een moeder die huilt omdat ze dacht dat haar dochter was overleden, terwijl de dochter net de deur uit is gestapt; een patiënt die niet weet waar ze is en wie de mensen om haar heen zijn. Deze mensen hebben één ding gemeen: een delier. Zij zijn ook deelnemers aan een onderzoek van de Kessler Stichting naar de hersensystemen die verstoord zijn bij delirium na een beroerte. Deze studie is ontworpen om ons te helpen begrijpen waarom sommige patiënten succesvol herstellen na een beroerte en waarom anderen een delier ontwikkelen en te maken krijgen met een langer verblijf in het ziekenhuis, een slechtere fysieke en cognitieve functie en zelfs een verhoogde kans op sterfte. Als artsen meer weten over wat de oorzaak is van de acute hersendysfunctie bij delirium, kunnen ze misschien op het juiste moment ingrijpen om dit syndroom te voorkomen of te behandelen.
Een oudere blanke man met bril op de voorgrond wordt onderzocht door een vrouwelijke Aziatische arts achter hem

Het risico op een beroerte en delier neemt beide toe met de leeftijd.

Het is misschien niet zo verwonderlijk dat een delier samenhangt met een ander post-stroke syndroom, dat ruimtelijk verwaarlozing wordt genoemd. Ruimtelijke verwaarlozing wordt gekenmerkt door een verstoring van de aandacht en ruimtelijke cognitie. Ruimtelijke kennis stelt mensen in staat kennis over hun omgeving te verwerven en te organiseren en deze kennis te gebruiken voor het plannen van actie. Mensen met een beroerte die ruimtelijke verwaarlozing hebben, handelen niet naar of merken geen dingen op aan de kant van de ruimte contra-lateraal aan hun beroerte laesie. Mensen met ruimtelijke verwaarlozing lijken een delirium te ontwikkelen: hoe ernstiger de ruimtelijke verwaarlozing, hoe meer delirium symptomen ze hebben. Deze bevinding, gerapporteerd op de World Congress for Neurorehabilitation bijeenkomst in 2016, suggereert dat de hersensystemen voor arousal, aandacht en ruimtelijke oriëntatie een cruciale rol kunnen spelen bij delirium na een beroerte, zoals we weten dat ze dat doen bij ruimtelijk verwaarlozing.
De rechterkant van de hersenen kent salience toe, coördineert en verschuift de aandacht naar gebeurtenissen in de ruimte, en initieert ruimtelijke actievoorbereiding. De rechter hersenhelft is dus dominant voor ruimtelijke aandacht en actie. Onderzoek bij patiënten met een beroerte wijst uit dat delirium, net als ruimtelijk verwaarlozing, zich vaker kan ontwikkelen na rechts- dan na linkszijdige letsels. Zou een verstoring in de rechts-dominante hersennetwerken voor ruimtelijke aandacht en oriëntatie verantwoordelijk kunnen zijn voor het delier na een beroerte? Onderzoekers in het Kessler Foundation Stroke Rehabilitation Research Program verzamelen gedrags- en hersengegevens om deze theorie te testen, wat deuren zou kunnen openen voor nieuwe aandachts-gedragstherapieën en fysiologische diagnostische instrumenten en behandelingen, bijvoorbeeld niet-invasieve hersenstimulatie. De veelbelovende toekomst van deliriumonderzoek staat voor het oplossen van de verwarring over de staat van verwardheid van patiënten.
Author note: Dit bericht is bijgedragen door Olga Boukrina, Research Scientist in Stroke Rehabilitation bij de Kessler Foundation.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.