Ik heb in augustus 2015 een Holga Digital gekocht via de fondsenwervingscampagne op Kickstarter. Het is een vrij vroeg model, dus tegen de tijd dat je dit leest zijn er misschien al wat tweaks of firmware-updates geweest.
Ik heb de originele film Holga (of welke middenformaatcamera dan ook) nooit in mijn bezit gehad, dus deze beoordeling is gebaseerd op het gedrag van de Holga Digital-camera op zijn eigen merites, niet vergeleken met zijn filmvoorganger.
Noteer dat ik een ingenieur ben en ik heb een zeer beperkt artistiek talent of gevoeligheid. Als gevolg daarvan benader ik fotografie eerder als een manier om de wereld te documenteren dan als een kunstmedium.
Klik op een foto hieronder om hem op ware grootte te zien. Alle foto’s komen rechtstreeks uit de camera, zonder enige bewerking.
Hardware
De camera is geheel van plastic (inclusief de enkel-element lens). The only metal part aside from the USB connector and the screws that holds it together is the flash hot-shoe. It fits nicely in the hand and if I place the viewfinder in front of my right eye, the body rests against my nose resulting in a stable shooting position. My index finger naturally finds the shutter. Here you can see it next to a Lego minifig and compared to a Sony A6000 APS-C camera with a pancake (16mm) lens on.
The fit and finish is on par with most name brand consumer goods. There are no sharp edges or obvious molding defects. Parting lines are not visible and textures are uniform. Een punt van aandacht is het batterijcompartiment: zoals u kunt zien in de afbeeldingen hieronder, zijn er twee veercontacten in het batterijcompartiment, meestal gebruikt voor de negatieve kant van de batterij, maar in dit geval, een van hen is een positief contact.
Zolang u de markering op het batterijklepje volgt, is er niets aan de hand. Het batterijklepje zit niet gelijk met de onderkant van de camera: dit gebeurt met of zonder batterijen, dus het komt niet door de batterijveren die op het klepje drukken.
Bediening
Deze camera kan in één woord worden samengevat: minimalistisch. Hij heeft de volgende bedieningselementen: een aan/uit-draaischakelaar waarmee ook de beeldverhouding kan worden geselecteerd (aangeduid met OFF, 135 en 120), een schuifschakelaar om “het diafragma” te selecteren, die zich boven de lens bevindt, een schuifschakelaar die zwart-wit of kleur (BW / C) selecteert, die zich onder de lens bevindt, en natuurlijk een sluiterhendel die zich aan de rechterkant van de lens bevindt.
Het wordt gevoed door twee AA-batterijen. Ik heb alkalinebatterijen gebruikt omdat ik geen oplaadbare bij de hand had. Ik heb de camera niet vaak genoeg gebruikt om de batterijen leeg te laten lopen; ik heb echter een snelle test gedaan met een lab-voeding met variabel voltage en kwam tot de conclusie dat hij ongeveer 200 mA stroom verbruikt, dus een goede set batterijen zou ongeveer 10 tot 15 uur moeten meegaan. Het nemen van een foto verhoogt het stroomverbruik kortstondig met ongeveer 40 tot 50mA.
Foto’s worden opgeslagen op een SD-kaart. Ik heb de eerste kaart die ik had uit mijn cameratas gepakt en dat was toevallig een 32GB model. Dit zou goed moeten zijn voor zo’n 21000 foto’s! Het plaatsen van de kaart is een beetje moeilijk, omdat het veermechanisme veel weerstand biedt. Als de kaart er eenmaal in zit, ligt deze gelijk met de onderkant van de camera (geen klepje of afdekplaatje) en kan het moeilijk zijn om de kaart eruit te halen, omdat er tegen de harde veer moet worden gedrukt om de kaart uit te werpen. De punt van een balpen of een stevige vingernagel maakt de handeling eenvoudig.
Een ding heeft deze camera niet is een display: je moet wachten tot je thuis bent om je foto’s te zien. Als je ongeduldig bent, beweert de handleiding dat de camera SD-kaarten met Wi-Fi ondersteunt. Ik heb er geen, dus ik kan geen commentaar geven op deze functie.
Om de foto’s te lezen, kun je de SD-kaart verwijderen of de micro USB-plug gebruiken. Wanneer de camera via USB op een computer wordt aangesloten, verschijnt hij als een USB-stick met de foto’s in de gebruikelijke DCIM-map. De bestanden zijn ongeveer 1.5MB per stuk.
USB werkt of de camera nu aan staat of niet. Ik heb echter een fout ontdekt: als de camera aan staat voordat ik USB aansluit, blijft hij aan na het loskoppelen, zelfs als ik de aan/uit-schakelaar in de uit-stand zet! Op dit punt is de enige uitweg het openen van het batterijcompartiment om de camera volledig te resetten.
Een andere gril van deze camera: de bestanden zijn gedateerd 1 januari 2012. Het kostte me een tijdje om ze op mijn computer te vinden, omdat mijn beeldbeheersoftware alle bestanden op datum ordent. De tijdstempels lijken elke keer als de camera wordt uitgezet om middernacht te worden gereset, wat goed is voor de levensduur van de batterij (geen klok die loopt) maar slecht voor het sorteren van bestanden.
Ik vind het ontbreken van onmiddellijke feedback een leuke teruggooi naar film. En zonder, je weet wel, daadwerkelijk te maken te hebben met filmverwerkingstijd! Voor de lol zou je een heel klein kaartje kunnen gebruiken of een heel groot bestand op het kaartje kunnen schrijven voordat je het in de camera stopt, om het aantal foto’s te beperken tot zo’n 12 tot 16, zoals op een 120 film, of 36, zoals op een 35 mm film. Ik heb dit niet getest, dus ik weet niet wat er gebeurt als de kaart vol is!
Ik vind de aan/uit-knop wat moeilijk te bedienen met vage arreteerpunten. Als de camera aan staat, brandt de rode LED naast de aan/uit-knop.
Zoeker: nou, de belangrijkste eigenschap is dat hij bestaat. Het is gewoon een afgeknotte piramide met een doorzichtig stuk plastic aan elk uiteinde. Het gezichtsveld lijkt overeen te komen met de opnamen die worden gemaakt in de 120-stand (vierkant beeld). Wanneer een foto wordt gemaakt in de 135-stand, strekt het beeld zich uit tot voorbij het gebied dat zichtbaar is in de zoeker. In de zoeker bevindt zich een LED die knippert wanneer de opname is gemaakt. Ik gebruik het woord “wanneer” echter voorzichtig: op basis van enkele tests met een flitser die op de camera is aangesloten, lijkt het erop dat de foto wordt genomen net nadat de LED knippert! Het is een goed idee om de camera een seconde of zo stil te houden na het indrukken van de sluiter…
Diafragma selectie: hoewel de handleiding en de beeld meta-data beide beweren dat het diafragma schakelt van F8.0 naar F2.8, zie of hoor ik geen mechanische beweging als ik de schakelaar indruk. De waarheid zal hieronder worden onthuld!
Voorbeeldfoto’s
Eerst dezelfde foto genomen in alle combinaties van modi en formaten (De camera rapporteert een brandpuntsafstand van 7,5 mm en een geflitste flits voor elke foto):
f/2.8, 1/1969 seconde, ISO 100. 135 beeldverhouding (3264×2448), kleurenmodus.
f/2.8, 1/2046 seconde, ISO 100. 120 beeldverhoudingen (2816×2816), kleurmodus.
f/8.0, 1/1241 seconde, ISO 100. 135 beeldverhoudingen (3264×2448), kleurmodus.
f/8.0, 1/1177 sec., ISO 100. 120 aspect ratio (2816×2816), color mode.
f/2.8, 1/2224 Second, ISO 100. 135 aspect ratio (3264×2448), black and white mode.
f/2.8, 1/2224 Second, ISO 100. 120 aspect ratio (2816×2816), black and white mode.
f/8, 1/1217 Second, ISO 100. 120 aspect ratio (2816×2816), black and white mode.
f/8, 1/1217 Second, ISO 100. 135 aspect ratio (3264×2448), black and white mode.
And now, for comparison, here’s the same picture, taken by the front facing camera of my phone (Nexus 5X). Sorry about the bad focus: I was trying to take the picture without being in it!:
f/2.0, 1/198 Second, ISO 50. 1944×2592.
And the phone’s main camera:
f/2.0, 1/190 Second, ISO 60. 3024×4032.
Ik heb de volgende foto van een saaie grijze muur gemaakt om de lensvervorming te laten zien:
Openluchtfoto’s kunnen mooi zijn (deze is laat in de middag gemaakt, met de zon al tegengehouden door het huis van mijn buurman):
De foto ziet er goed uit totdat je 1:1 inzoomt en erg verzadigde kleuren en ruisende schaduwen vindt. Ik denk dat dit prima is voor webgebruik en misschien goed te gebruiken als bureaubladachtergrond, maar ik zou geen geld uitgeven aan een afdruk.
Deze camera heeft veel licht nodig om te schitteren: de volgende binnenopname toont wat lijkt op hoge ISO-ruis, maar het zou gewoon een ruisende sensor kunnen zijn omdat de belichtingstijd langer is, maar de ISO-instelling wordt gerapporteerd als 100, ongeacht de lichtomstandigheden.
Samenvattend werkt deze camera goed bij daglicht met meestal statische onderwerpen (vanwege de sluitervertraging). De foto’s zien er beter uit in verkleinde vorm en zijn uitsluitend bedoeld voor gebruik op het web. Ik vind zijn eenvoud (inclusief het ontbreken van een display) interessant en ik denk dat het een goede manier is om dicht bij de filmervaring te komen, maar met het gemak van digitaal.
Is het $90 waard? Disclaimer: ik heb 70 dollar betaald als vroege vogel op Kickstarter. Een snelle blik op eBay laat zien dat je veel “goede” compactcamera’s met zoomlenzen en zelfs sommige body-only DSLR voor minder dan $ 100 kunt krijgen. Als je een zo hoog mogelijke beeldkwaliteit wilt, dan moet je ergens anders kijken. Als je een basis film camera wilt, maar je wilt je niet bezighouden met het bewerken van foto’s (hetzij in je eigen donkere kamer of via een winkel of service), dan is dit misschien iets voor jou.
Natuurlijk, als je toevallig een camera hebt (ook een die gebundeld is met een smartphone), dan kun je het uiterlijk van de Holga foto’s nabewerken. In die zin is de aanschaf van de Holga Digital overbodig. De tactiele ervaring is echter niet hetzelfde: het gebruik van de zoeker en het indrukken van de ontspanner zijn op de een of andere manier bevredigender dan het tikken op een stuk glas.
Wat zou ik verbeteren, als ik de kans zou krijgen om dat te doen? Ik zou de rode LED in de zoeker vervangen door een dubbele kleur. Groen zou de juiste belichting aangeven, rood zou overbelichting aangeven en oranje zou onderbelichting aangeven, natuurlijk zou dit een tweestaps sluiter of een extra knop vereisen.
Een kijkje in het binnenwerk
In tegenstelling tot veel moderne gadgets is deze camera heel eenvoudig uit elkaar te halen en weer in elkaar te zetten. Het enige wat u nodig heeft is een kleine Philips schroevendraaier. Hieronder ziet u de camera volledig gedemonteerd, ook met de lens verwijderd. Let op: als u de lens verwijdert, wordt de sensor blootgesteld aan stof in de omgeving en kan hij kapot gaan. Telkens wanneer u elektronische schakelingen hanteert, moet u zich bewust zijn van de mogelijkheid van ontlading van statische elektriciteit, die de componenten permanent kan beschadigen (nogmaals, de sensor is veruit de meest gevoelige component).
Een verrassing is dat de belangrijkste onderdelen geverfd zijn! Dit verklaart de fijne textuur die ik aanvankelijk waarnam. De elektronica bestaat uit een Sunplus beeldprocessor die waarschijnlijk is gekoppeld aan een van hun sensoren, een RAM-chip en een klein serieel flashgeheugen dat de code opslaat die in de beeldprocessor wordt uitgevoerd. Dit soort onderdelen is vergelijkbaar met wat je zou vinden in een middenklasse webcam.
Zoals ik al vermoedde, is de “diafragma” keuzeschakelaar slechts een elektrische schakelaar en heeft geen invloed op de optische assemblage. De lens bestaat uit twee elementen en zit achter een “venster” dat is bevestigd aan het “lens”-gedeelte (geel op mijn camera). De lens zelf bestaat uit twee delen die aan elkaar gelijmd lijken te zijn, mogelijk onderdeel van een kalibratieproces op de productielijn.
Voor het geval je het je afvraagt: ja ik heb hem weer in elkaar gezet, zonder extra schroefje over en hij werkt nog steeds!
Over de auteur: David Wegmuller is een ingenieur en liefhebber van fotografie gevestigd in de San Francisco Bay Area. U kunt meer van zijn projecten en geschriften vinden op zijn website en op Twitter. Dit artikel werd ook hier gepubliceerd.