. . . Na de oorlog,1 toen de Republikeinse Partij het bestuur van het land overnam, werden we geconfronteerd met het probleem om de aard van ons nationale leven te bepalen. Gedurende 150 jaar hebben wij een vorm van zelfbestuur en een sociaal stelsel opgebouwd dat ons eigen is. Het verschilt wezenlijk van alle andere in de wereld. Het is het Amerikaanse systeem. Het is net zo’n duidelijk en positief politiek en sociaal systeem als er ooit op aarde is ontwikkeld. Het is gebaseerd op een bijzondere opvatting van zelfbestuur, waarbij gedecentraliseerde lokale verantwoordelijkheid de basis vormt. Bovendien is het gebaseerd op de opvatting dat alleen door geordende vrijheid, vrijheid en gelijke kansen voor het individu, zijn initiatief en ondernemingszin de opmars van de vooruitgang zullen aanjagen. En in ons aandringen op gelijke kansen is ons systeem verder gekomen dan de rest van de wereld.
Tijdens de oorlog wendden wij ons noodzakelijkerwijs tot de regering om elk moeilijk economisch probleem op te lossen. Omdat de regering alle energie van ons volk voor de oorlog had geabsorbeerd, was er geen andere oplossing. Voor het behoud van de staat werd de federale regering een gecentraliseerd despotisme, dat ongekende verantwoordelijkheden op zich nam, autocratische bevoegdheden op zich nam en de zaken van de burgers overnam. In grote mate regimeerden wij ons hele volk tijdelijk in een socialistische staat. Hoe gerechtvaardigd ook in oorlogstijd, als het in vredestijd wordt voortgezet zou het niet alleen ons Amerikaanse systeem vernietigen, maar daarmee ook onze vooruitgang en vrijheid.
Toen de oorlog was afgelopen, was het allerbelangrijkste vraagstuk, zowel in ons eigen land als in de rest van de wereld, of de regeringen in oorlogstijd door moesten gaan met het in eigendom hebben en exploiteren van vele produktie- en distributie-instrumenten. Wij werden in vredestijd voor de keuze gesteld tussen het Amerikaanse systeem van ruw individualisme en een Europese filosofie met doctrines die lijnrecht tegenover elkaar stonden – doctrines van paternalisme en staatssocialisme. De aanvaarding van deze ideeën zou de vernietiging van het zelfbestuur door centralisatie van de overheid betekend hebben. Het zou de ondermijning hebben betekend van het individuele initiatief en de ondernemingszin waardoor ons volk tot ongeëvenaarde grootheid is gegroeid.
De Republikeinse Partij heeft zich vanaf het begin resoluut afgekeerd van deze ideeën en deze oorlogspraktijken. Een Republikeins Congres werkte samen met de Democratische regering om veel van onze oorlogsactiviteiten te demobiliseren. Op dat moment waren de twee partijen het op dat punt eens. Toen de Republikeinse Partij volledig aan de macht kwam, keerde zij onmiddellijk resoluut terug naar onze fundamentele opvatting van de staat en de rechten en verantwoordelijkheden van het individu. Daardoor herstelde het vertrouwen en de hoop in het Amerikaanse volk, het bevrijdde en stimuleerde het ondernemerschap, het herstelde de regering in haar positie als scheidsrechter in plaats van speler in het economische spel. Om deze redenen is het Amerikaanse volk vooruitgegaan in de vooruitgang, terwijl de rest van de wereld tot stilstand is gekomen, en sommige landen zelfs achteruit zijn gegaan. Als iemand de oorzaken van het vertraagde herstel in Europa wil bestuderen, zal hij veel daarvan te wijten vinden aan het verstikken van het particulier initiatief enerzijds, en het overladen van de regering met zaken anderzijds.
Er is in deze campagne echter een reeks voorstellen nieuw leven ingeblazen, die, indien aangenomen, een lange stap zouden zijn in de richting van het opgeven van ons Amerikaanse systeem en een overgave aan de destructieve werking van het regeren van commerciële zaken. Omdat het land geconfronteerd wordt met moeilijkheden en twijfels over bepaalde nationale problemen – dat wil zeggen, het verbod, landbouwsteun en elektrische energie – stellen onze tegenstanders voor dat wij de regering ver moeten duwen in de bedrijven die aanleiding geven tot deze problemen. In feite verlaten zij de grondbeginselen van hun eigen partij en wenden zich tot het staatssocialisme als oplossing voor de moeilijkheden die zich bij deze drie problemen voordoen. Voorgesteld wordt over te gaan van een verbod op de aankoop en verkoop van sterke drank door de staat. Als hun hulpprogramma voor de landbouw iets betekent, dan betekent het dat de regering direct of indirect landbouwproducten zal kopen en verkopen en de prijzen ervan zal vaststellen. En we gaan ons bezighouden met hydro-elektrische energie. Met andere woorden, we worden geconfronteerd met een enorm programma van de regering in het bedrijfsleven.
Daarom wordt aan het Amerikaanse volk een principiële vraag voorgelegd. Dat wil zeggen: zullen wij afwijken van de beginselen van ons Amerikaanse politieke en economische systeem, op basis waarvan wij verder zijn gekomen dan de rest van de wereld, om methoden aan te nemen die zijn gebaseerd op beginselen die de grondslagen van dat systeem aantasten? En ik wil de ernst van deze voorstellen benadrukken. Ik wil mijn standpunt duidelijk maken, want dit raakt aan de wortels van het Amerikaanse leven en de vooruitgang.
Ik wil u wijzen op het effect dat deze projectie van de regering in het bedrijfsleven zou hebben op ons systeem van zelfbestuur en ons economisch systeem. Dat effect zou zich uitstrekken tot in het dagelijks leven van iedere man en vrouw. Het zou de basis van vrijheid aantasten, niet alleen voor diegenen die buiten de uitgebreide bureaucratie vallen, maar ook voor diegenen die er deel van uitmaken.
Laten we eerst het effect op zelfbestuur bekijken. Wanneer de Federale Regering zich in commerciële zaken begeeft, moet zij onmiddellijk de organisatie en administratie van die zaken opzetten, en zij bevindt zich onmiddellijk in een doolhof, waarvan elke steeg tot de vernietiging van zelfbestuur leidt.
Commerciële zaken vereisen een concentratie van verantwoordelijkheid. Zelfbestuur vereist decentralisatie en vele checks and balances om de vrijheid te waarborgen. Om in zaken te slagen zou onze regering in feite een despotisme moeten worden. Daar begint meteen de vernietiging van zelfbestuur.
Het eerste probleem van de regering die zich in commerciële zaken wil storten is het bepalen van een bestuursmethode. Zij moet zorgen voor leiderschap en leiding. Zal dit leiderschap worden gekozen door politieke instanties of zullen we het electief maken? Het harde praktische feit is dat leiderschap in het bedrijfsleven moet komen door de loutere opkomst van bekwaamheid en karakter. Die groei kan alleen plaatsvinden in een vrije atmosfeer van concurrentie. Concurrentie wordt door bureaucratie onmogelijk gemaakt. Politieke instanties zijn zwakke kanalen om bekwame leiders te selecteren voor het zakendoen
Om mogelijke incompetentie, corruptie en tirannie als gevolg van een te groot gezag bij personen die met het zakendoen worden belast, te voorkomen, wendt de overheid zich onvermijdelijk tot besturen en commissies. Om ervoor te zorgen dat er controles en tegenwichten zijn, moet elk lid van dergelijke besturen en commissies evenveel gezag hebben. Ieder heeft zijn eigen verantwoordelijkheid ten opzichte van het publiek, en dan hebben we meteen het conflict van ideeën en het gebrek aan besluitvaardigheid dat elk commercieel bedrijf te gronde zou richten. Het heeft sterk bijgedragen tot de demoralisatie van onze scheepvaart. Bovendien moeten deze commissies representatief zijn voor verschillende secties en verschillende politieke partijen, zodat we meteen een hele aantasting hebben van gecoördineerde actie binnen hun gelederen die elke mogelijkheid van effectief bestuur vernietigt.
Meer nog, onze wetgevende lichamen kunnen in feite niet hun volledige autoriteit delegeren aan commissies of aan individuen voor de uitvoering van zaken die van vitaal belang zijn voor het Amerikaanse volk; want als we regering door het volk willen behouden, moeten we de autoriteit van onze wetgevers in de activiteiten van onze regering behouden.
Dus elke keer dat de federale regering zich in een commercieel bedrijf begeeft, worden 531 senatoren en congresleden de feitelijke raad van bestuur van dat bedrijf. Telkens wanneer een deelstaatregering zich in zaken begeeft, worden één- of tweehonderd senatoren en wetgevers de feitelijke bestuurders van die onderneming. Zelfs als zij supermensen waren en als er geen politiek zou zijn in de Verenigde Staten, zou geen enkel orgaan met zo’n aantal op competente wijze commerciële activiteiten kunnen leiden; want dat vereist initiatief, onmiddellijke beslissing en actie. Het kostte het Congres zes jaar van voortdurende discussie om zelfs maar te beslissen wat de methode van beheer van Muscle Shoals zou moeten zijn.
Wanneer de federale regering zich met zaken gaat bezighouden, worden de staatsregeringen onmiddellijk beroofd van de controle en belastingheffing op die zaken; wanneer een staatsregering zich met zaken gaat bezighouden, worden de gemeenten onmiddellijk beroofd van belastingheffing en controle op die zaken. Gemeenten, die lokaal zijn en dicht bij de mensen staan, kunnen soms in zaken slagen waar federale en staatsregeringen moeten falen.
We hebben vandaag de dag al genoeg problemen met log rolling2 in wetgevende lichamen. Het komt op natuurlijke wijze voort uit de wens van burgers om hun specifieke afdeling vooruit te helpen of om een of andere noodzakelijke dienst veilig te stellen. Het zou duizendvoudig worden als de federale en staatsregeringen in deze bedrijven zouden zitten.
Het effect op onze economische vooruitgang zou nog erger zijn. Vooruitgang in het bedrijfsleven is afhankelijk van concurrentie. Nieuwe methoden en nieuwe ideeën vloeien voort uit de geest van avontuur, van individueel initiatief en van individueel ondernemerschap. Zonder avontuur is er geen vooruitgang. Geen enkele regering kan terecht risico’s nemen met het geld van de belastingbetaler. .
De overheid in commerciële zaken duldt onder haar klanten niet de vrijheid van concurrerende represailles waaraan particuliere bedrijven zijn onderworpen. De bureaucratie verdraagt de geest van onafhankelijkheid niet; zij verspreidt de geest van onderwerping in ons dagelijks leven en doordringt het gemoed van ons volk niet met de gewoonte van krachtig verzet tegen onrecht, maar met de gewoonte van schuchtere aanvaarding van onweerstaanbare macht.
De bureaucratie is er altijd op uit haar invloed en macht uit te breiden. Je kunt de heerschappij van de regering over het dagelijkse arbeidsleven van een volk niet uitbreiden zonder haar tegelijkertijd meester te maken van de zielen en gedachten van het volk. Elke uitbreiding van de regering in het bedrijfsleven betekent dat de regering, om zichzelf te beschermen tegen de politieke gevolgen van haar fouten en misstappen, onweerstaanbaar en zonder vrede wordt gedreven tot een steeds grotere controle over de pers en het platform van de naties. Vrije meningsuiting leeft niet veel uren nadat vrije industrie en vrije handel sterven.
Het is een vals liberalisme dat zichzelf interpreteert in het regeren van commerciële zaken. Elke stap van bureaucratisering van de zaken van ons land vergiftigt de wortels zelf van het liberalisme – dat wil zeggen politieke gelijkheid, vrije meningsuiting, vrije vergadering, vrije pers, en gelijke kansen. Het is de weg niet naar meer vrijheid, maar naar minder vrijheid. Liberalisme moet niet worden gevonden in het streven naar verbreiding van bureaucratie, maar in het streven om er grenzen aan te stellen. Het ware liberalisme streeft in de eerste plaats naar alle legitieme vrijheid, in de overtuiging dat zonder die vrijheid het streven naar alle andere zegeningen en voordelen vergeefs is. Die overtuiging is het fundament van alle Amerikaanse vooruitgang, zowel politiek als economisch.
Liberalisme is een kracht die werkelijk van de geest is, een kracht die voortkomt uit het diepe besef dat economische vrijheid niet kan worden opgeofferd als men politieke vrijheid wil behouden. Zelfs al zou de bedrijfsvoering van de overheid ons meer in plaats van minder doelmatigheid kunnen opleveren, dan nog zou het fundamentele bezwaar daartegen onveranderd en onverminderd blijven bestaan. Het zou de politieke gelijkheid vernietigen. Het zou misbruik en corruptie doen toenemen in plaats van afnemen. Het zou initiatief en uitvindingen in de kiem smoren. Het zou de ontwikkeling van leiderschap ondermijnen. Het zou de mentale en spirituele energie van ons volk verkrampen en verlammen. Het zou gelijkheid en kansen uitroeien. Het zou de geest van vrijheid en vooruitgang uitdrogen. Om deze redenen in de eerste plaats moet het worden weerstaan. Honderdvijftig jaar lang heeft het liberalisme zijn ware geest gevonden in het Amerikaanse systeem, niet in de Europese.
Ik wil niet verkeerd begrepen worden in deze verklaring. Ik definieer een algemeen beleid. Het betekent niet dat onze regering ook maar één jota van haar nationale middelen moet afstaan zonder volledige bescherming van het algemeen belang. Ik heb reeds verklaard dat wanneer de regering zich bezighoudt met openbare werken ten behoeve van de beheersing van overstromingen, navigatie, irrigatie, wetenschappelijk onderzoek of nationale defensie, of met pionierswerk op het gebied van een nieuwe kunst, zij soms noodzakelijkerwijs energie of goederen als bijproduct zal produceren. Maar deze moeten een bijproduct zijn van het hoofddoel, niet van het hoofddoel zelf.
Ik wil ook niet verkeerd worden geïnterpreteerd als zou ik geloven dat de Verenigde Staten vrij-voor-alles en duivel-neem-het-hart-meest is. De essentie van gelijke kansen en van het Amerikaanse individualisme is dat er in deze republiek geen overheersing zal zijn door welke groep of combinatie dan ook, of het nu om het bedrijfsleven of de politiek gaat. Integendeel, er wordt economische rechtvaardigheid geëist, evenals politieke en sociale rechtvaardigheid. Het is geen systeem van laissez faire.
Ik voel me betrokken bij dit onderwerp omdat ik tijdens de oorlog enige praktische ervaring heb opgedaan met de werking en controle van de overheid. Ik heb niet alleen in binnen- maar ook in buitenland de vele mislukkingen van de overheid in het bedrijfsleven gezien. Ik heb haar tirannieën gezien, haar onrechtvaardigheden, haar vernietiging van zelfbestuur, haar ondermijning van de instincten die ons volk vooruithelpen. Ik heb het gebrek aan vooruitgang gezien, de verlaagde levensstandaard, de gedeprimeerde geest van mensen die onder zo’n systeem werken. Mijn bezwaar is niet gebaseerd op theorie of op een onvermogen om verkeerd of misbruik te herkennen, maar ik weet dat de goedkeuring van dergelijke methoden de wortels van het Amerikaanse leven zou raken en de basis van de Amerikaanse vooruitgang zou vernietigen.
Onze mensen hebben het recht te weten of we onze grote problemen kunnen blijven oplossen zonder ons Amerikaanse systeem op te geven. Ik weet dat we dat kunnen. Wij hebben aangetoond dat ons systeem snel genoeg reageert op elke nieuwe en ingewikkelde ontwikkeling in ons economisch en zakelijk leven. Wij hebben aangetoond dat wij elk economisch probleem kunnen oplossen en toch onze democratie als meester in eigen huis kunnen handhaven en dat wij tegelijkertijd gelijke kansen en individuele vrijheid kunnen behouden.
In de afgelopen vijftig jaar hebben wij ontdekt dat massaproduktie voor ons artikelen kan produceren tegen de helft van de kosten die daarvoor nodig waren. We hebben de daaruit voortvloeiende groei van grote eenheden van produktie en distributie gezien. Dit is big business. Veel bedrijven moeten groter zijn, want ons gereedschap is groter, ons land is groter. We bouwen nu een enkele dynamo van honderdduizend paardenkrachten. Vijftien jaar geleden zou dat al een hele onderneming op zich zijn geweest. Maar vandaag vereist de vooruitgang in de produktie dat wij tien van deze eenheden op een rij zetten.
Het Amerikaanse volk heeft uit bittere ervaring de terechte vrees dat grote bedrijfseenheden worden gebruikt om ons industriële leven te domineren en door illegale en onethische praktijken de gelijkheid van kansen te vernietigen.
Jaren geleden stelde de Republikeinse regering het principe vast dat dergelijk kwaad door regelgeving kon worden gecorrigeerd. Zij ontwikkelde methoden waarmee misbruik kon worden voorkomen, terwijl de volledige waarde van de industriële vooruitgang voor het publiek behouden kon blijven. Zij drong aan op het beginsel dat wanneer grote openbare nutsbedrijven werden bekleed met de zekerheid van een gedeeltelijk monopolie, of het nu ging om spoorwegen, elektriciteitscentrales, telefoons of wat dan ook, er een zo volledig en volledig mogelijke controle van tarieven, diensten en financiën moest zijn door de regering of plaatselijke instanties. De Republikeinse Partij verklaarde dat deze bedrijven moeten worden geleid met glazen zakken.
Wat betreft onze grote verwerkende en distribuerende industrieën, drong de Republikeinse Partij aan op de uitvaardiging van wetten die niet alleen de concurrentie in stand zouden houden, maar ook samenzweringen zouden vernietigen om de kleinere eenheden te vernietigen of te domineren en de gelijkheid van kansen onder onze mensen te beperken.
Een van de grote problemen van de regering is te bepalen in welke mate de regering de handel en industrie zal reguleren en controleren en in welke mate zij deze met rust zal laten. Geen enkel systeem is volmaakt. We hebben veel misbruik gehad in de particuliere bedrijfsvoering. Dat neemt elke goede burger kwalijk. Het is even belangrijk dat het bedrijfsleven buiten de regering blijft als dat de regering buiten het bedrijfsleven blijft.
Ik beweer ook niet dat onze instellingen volmaakt zijn. Geen enkel menselijk ideaal is ooit perfect bereikt, omdat de mensheid zelf niet perfect is. De wijsheid van onze voorvaderen in hun opvatting dat vooruitgang alleen kan worden bereikt als de som van de prestaties van vrije individuen, is sinds die dag door alle grote leiders van het land bevestigd. Jackson, Lincoln, Cleveland, McKinley, Roosevelt, Wilson, en Coolidge hebben deze principes onwrikbaar verdedigd.
En wat zijn de resultaten geweest van ons Amerikaanse systeem? Ons land is een land van mogelijkheden geworden voor hen die zonder erfopvolging zijn geboren, niet alleen vanwege de rijkdom van zijn hulpbronnen en industrie, maar vanwege deze vrijheid van initiatief en ondernemingszin. Rusland heeft evenveel natuurlijke hulpbronnen als wij. Haar bevolking is even ijverig, maar zij heeft niet de zegeningen gehad van 150 jaar van onze regeringsvorm en van ons sociaal stelsel.
Door vast te houden aan de beginselen van gedecentraliseerd zelfbestuur, geordende vrijheid, gelijke kansen en vrijheid voor het individu, heeft ons Amerikaans experiment in menselijk welzijn een mate van welzijn opgeleverd die ongeëvenaard is in de hele wereld. Het is dichter bij de afschaffing van armoede en de afschaffing van de angst voor gebrek gekomen dan de mensheid ooit eerder heeft bereikt. De vooruitgang van de laatste zeven jaar is er het bewijs van. Dit alleen al geeft het antwoord aan onze tegenstanders die ons vragen destructieve elementen in te brengen in het systeem waarmee dit is bereikt. . . .
Mijn opvatting van Amerika is een land waar mannen en vrouwen in geordende vrijheid hun beroep kunnen uitoefenen; waar zij kunnen genieten van de voordelen van rijkdom, niet geconcentreerd in de handen van enkelen, maar verspreid over het leven van allen, waar zij hun huizen bouwen en bewaken, en hun kinderen de volste voordelen en kansen van het Amerikaanse leven geven; waar iedere man zal worden gerespecteerd in het geloof dat zijn geweten en zijn hart hem ingeven te volgen; waar een tevreden en gelukkig volk, veilig in hun vrijheden, vrij van armoede en angst, de vrije tijd en de impuls zal hebben om een voller leven na te streven.
Sommigen zullen zich afvragen waartoe dit alles kan leiden naast louter materiële vooruitgang. Het leidt tot een vrijmaking van de energie van mannen en vrouwen van de saaie sleur van het leven tot een ruimere visie en een hogere hoop. Het leidt tot de mogelijkheid van grotere en grotere dienstbaarheid, niet alleen van man tot man in ons eigen land, maar van ons land tot de hele wereld. Het leidt tot een Amerika, gezond van lichaam, gezond van geest, onbelemmerd, jeugdig, gretig – met een visie die verder kijkt dan de verste horizonten, met een open geest sympathiek en genereus. Het is aan deze hogere idealen en voor deze doeleinden dat ik mijzelf en de Republikeinse Partij verbind.